 |
| Zo die mag er zijn zeg! |
Eindelijk was het weer zover. Wanneer je partner weg valt staat de wereld op z'n kop en dit was Serge dus gebeurd. Dan heb je wel andere dingen aan je hoofd dan gaan vissen met je vriend, Robert. Maar inmiddels heeft hij de draad weer opgepakt en zodoende was er een afspraak gemaakt.
 |
| Één van de 24 snoekbaarzen. |
Zoals in het vorige verslag aangegeven, was ik dus wezen proefvissen. Deze dag overtrof echter de stoutste verwachtingen. We gingen lekker los, dat wil zeggen dat we de shadjes flink aan het werk zetten om vis aan de schubben te komen. En het werden erg veel vissen! En dan ook nog de verschillende soorten en formaten. Alleen de snoekbaarzen beleven aan de kleine kant, wat werd gecompenseerd door de aantallen: 24 stuks het liefst.
 |
| Een mooie tachtiger voor Serge. |
Het werd gewoon een heerlijke visdag. We begonnen rustig en hadden vanaf het begin succes. De aanbeten kwamen regelmatig en er ging weinig verloren. Niet alle aanbeten waren super, want regelmatig ging een vis er gewoon in hangen, zoals we dat wel noemen. Je laat je shad zakken om de bodem te voelen en als je weer iets los komt van de bodem hangt er ineens iets aan. Hoe dan ook, degene die vangt die heeft gelijk. Zo kwam daar ineens die keiharde aanbeet bij Serge. Dit was geen snoekbaars, want daarvoor was de dril te verschillend. De lange runs verraden een snoek en deze kwam uiteindelijk in de boot. Een mooie 80'er bleek het te zijn. Hier was Serge weer helemaal in zijn nopjes.
 |
| Meten in nog steeds weten. |
En daar bleef het niet bij, want van de 6 baarzen die we vingen, had een mooie kneiter andermaal de shad van Serge gevonden. Tjonge wat weer een indrukwekkende vis. Ook al heb je er ondertussen talloze in de boot gehad, ze blijven imponeren.
Gelukkig maar dat dit nooit verveelt. Bij het meten liet de vis dik 46 cm noteren. Hoog en dik bovendien. Andermaal verscheen er weer die bekende smile op het gezicht van Serge. Gelukkig kon hij het grote verlies zo even parkeren.
 |
| Een keiharde vechter. |
Plotseling werd ik ook opgeschrikt door een keiharde aanbeet: snoek! Deze bleek iets groter dan de voorgaande van Serge. Ik moest de hele boot rond tijdens de dril. Wat een gevecht zeg! Het bleef niet alleen bij lange runs, maar er nog gesprongen bovendien. Wat een spektakel. Uiteindelijk had de verticaalstok het toch weer geflikt en moest de vis de handdoek in de ring werpen. Ook deze vis kwam in aanmerking om te poseren.
 |
| Terug in zijn element. |
Het was werkelijk een super dag met 32 vissen: 24 snoekbaarzen, 2 snoeken en 6 baarzen. Omdat de dagen steeds korter werden, moesten we tijdig stoppen en dus keerden we terug naar de helling. Voordat ik huiswaarts keerde was er alweer een tafel gereserveerd bij een restaurant. Daar troffen we elkaar opnieuw, in aanwezigheid van mijn echtgenote. het bleek een prima adres, waar we genoten van het eten en drinken.
 |
| Gewoon een extra foto, omdat deze vis zo mooi was. |
Toen we terug kwamen bij de auto bleek dat deze voorzien was van een briefje, een parkeerbon nota bene. ik begreep ik wel dat het allemaal niet duidelijk is wat je waar moet doen. Tiel kent vele parkeerplaatsen, met bijna even zoveel verschillende technieken. Nu maar hopen dat de bon Luxemburg nooit bereikt. Het zou de gastvrijheid wel ten goede komen. Bij mij zijn Serge en Robert in ieder geval altijd welkom.
