Al lang geleden hebben Jöran en ik de opdracht op ons genomen om een Pike Fighter dag te organiseren. En nu is het zover. Alle voorbereidingen zijn getroffen om de boten te water te kunnen laten, de inwendige mens te verzorgen en de boten na afloop veilig te kunnen parkeren, terwijl alle aanwezigen de maaltijd na afloop verorberen.
 |
| Het team Van Nunen/Broers in actie. |
Het was best een hele operatie met een stuk of 10 boten en gasten van heinde en ver. Het was dan ook even wachten alvorens de laatste gast was gearriveerd. ondertussen waren er al wat boten vertrokken en hadden we hun de boodschap kunnen meegeven op welk tijdstip ze op een bepaalde plaats moesten zijn om daar samen de lunch te nuttigen.
Verspreid gingen we dus op stap in de wetenschap dat we in ieder geval twee momenten hadden waarop ieder elkaar zou kunnen ontmoeten. Anders loop je immers al gauw het risico dat alleen de mensen die bij elkaar in de boot zitten, elkaar spreken en dit wilden we voorkomen.
 |
| Spontane begroeting vanaf de kant. |
Zelf had ik Piet in de boot, een oude vertrouwde gast die alles ook relaxed onderging, bewapend met een super telelens om ook de zaken op afstand scherp te kunnen vastleggen. Voor ons was het dan ook geen echte visdag. Ik had natuurlijk toch een bijdrage in de organisatie te leveren en daar hoorde ook het in ontvangst nemen van de lunch bij. Greetje mijn echtgenote, was bereid gevonden de lunches bij ons te brengen.
Mooi op tijd kwam ze aangereden en namen Piet en ik de maaltijden in ontvangst. Ook Ann-Christin en Jöran waren van de partij, zodat we alles konden organiseren voor het uitdelen. Dit laatste hadden we min of meer als zelfbediening bedacht, wel zo makkelijk.
 |
| Enkele mooie vissen kwamen binnen. |
Bij ons samenzijn bleek dat er al verscheidene mooie vissen waren gevangen. Het was echter niet wild, maar toch geven velen blijk van hun vaardigheden die hun lidmaatschap van de Pike Fighter Club verklaarde. Zelf was ik nog niet zo gelukkig. Ik herinner me nog goed de aanbeet vlak voor de plek waar we zouden lunchen. Heel even bleef de zware vis hangen en toen losten we haar.
 |
| Een deel van de vloot bijeen |
 |
| Ook mooie snoekbaars |
We pakten nog wel een paar vissen, maar onze aandacht ging toch vooral uit naar de organisatie. gelukkig verliep die naar tevredenheid. De lunch ging er in als koek, zullen we maar zeggen. Er bleef weinig over van de heerlijke broodjes en het drinken, want de smaak was voortreffelijk. Wat ook altijd leuk is aan zo'n ontmoeting is de indrukwekkende vloot die dan samen komt.
 |
| Een groepsfoto hoort er natuurlijk ook bij. |
Na nog enkele uren te hebben gevist, troffen we elkaar weer bij de helling. De boten gingen er de één na de ander uit en toen was er natuurlijk ook het moment voor de groepsfoto, want die hoort er ook bij toch!
 |
| We zamelden geld in voor de crossclub als blijk van waardering |
Daarna vertrok de colonne naar de parkeerplaats die was gevonden bij de crossfietsclub in Tiel, de Weirijders. Contacten van vroeger toen mijn zoon nog lid was van deze vereniging en ik dikwijls als speaker fungeerde, terwijl mijn echtgenote de financiën voor haar rekening nam, wierpen u hun vruchten af. De auto's met de boten stonden achter slot en grendel, zodat de baasjes zorgeloos aan het diner konden.
 |
| Piet en ik bleven niet visloos. |
Het werd een gezellige boel en met de ondersteuning van Spro konden we terug kijken op een geslaagde dag. Deze zou naar later bleek, ook de laatste in deze samenstelling zijn. Enige tijd later bleek dat mijn "houdbaarheidsdatum" was verstreken en mijn vertrek aanstaande was. Jammer, maar ik bewaar er goede herinneringen aan en kan nog leuke voordelen genieten, die mij bij het gidsen goed van pas komen.
