24 juni 2018 De grote rivier op om te verticalen.........

Waarnemen, werpen, vangen!

De harde wind helpt er aan mee om de grote wilde rivier er nog wilder uit te laten zien. Dit betekent dat we plekken moeten zoeken waar de boot nog te controleren is. Want verticalen met een boot die een prooi is van de wind, dat gaat niets worden.

We gaan welgemoed aan de slag. Luus aan het roer en ik aan het stuur. Dat wil zeggen dat Luus de Minn Kota bedient en ik de Honda. M.a.w. Luus doet het nauwkeurige werk en ik het grove werk.
Dat Luus de nauwkeurige weg bewandelt vertaalt zich ook in de aanbeten.

Happy!

Zo af en toe tikt Luus vast op een snoekbaars. Geen grote vandaag, maar dat doet er niet toe. We weten ze te vinden en dus zitten we goed. Geduld is overigens wel geboden, want ze springen niet in de boot. We weten er uiteindelijk zeven te vangen en dat s dan vooral de verdienste van Luus.

Toch is het altijd weer heerlijk om heel subtiel de bodem af te tikken en dan ineens het signaal te krijgen dat er interesse is voor het aangeboden (kunst)aas. Dat het zo verschillend kan zijn maakt het moeilijker maar ook spannender. Bij het gidsen is het dan ook best lastig om uit te leggen waarop moet worden gereageerd, c.q. aangeslagen. Het is niet eenduidig.









Soms het gevoel dat er vuil aan de haak hangt of dat ene kleine tikje dat duidt op vis. Een andere keer het wegvallen van de spanning op de lijn, omdat een vis de shad van onderen heeft geattaqueerd. Dan weer een verwoestende beuk op de hengel, alsof die uit de hand wordt geslagen. Dit alles geeft die verslavende kick.

Er zaten dus meer en van verschillend formaat.

Vandaag gaat het niet echt makkelijk, maar er dient zich een unieke kans aan. De visdiefjes wijzen ons de weg. We liggen bij een krib met een hele harde stroomnaad. Daar duiken ineens de visdiefjes en er komen ere steeds meer. Roofblei?? Drijven zij de kleine visjes in de oppervlakte?











Daar kom je alleen maar achter door erop te werpen. En dat doen we dan ook. Ik heb een klein shadje, Fast Eddy,  met een middelzware loodkop in gebruik en wacht niet af. De worp midden in de harde stroom, wordt direct beantwoord door een keiharde aanbeet. Hangen!

Op de Fast Eddy

Na een stevige dril kunnen we de eerste roofblei landen. Een mooi fors exemplaar die onze visdag direct een ander aanzien geeft. Ik ben er mee in mijn nopjes. Niets speciale hengel, maar gewoon werpen met de verticaal hengel en snel binnen vissen. Het werkt.

Ook de Booby Trap wilden ze hebben.

We zetten nog een poosje door en weten nog twee kleinere roofbleien te verleiden. Dan houdt het op. de visdiefjes zijn vertrokken en wij kunnen geen roofblei meer haken. We zetten nog even door met verticalen en vervolgen onze weg.












Aangekomen aan de overzijde treffen we een vergelijkbare situatie aan en laten het verticalen voor wat het is en gaan werpen. Nu is het Luus die in bullseye werpt. Een spectaculaire dril volgt, maar eindigt in een deceptie. De speld blijkt uitgebogen en de vis gaat verloren. Tja, soms gebeuren die dingen., helaas.

De Playboy Gold back voor de snoekbaars

Zelf ervaar ik een tik, maar kan de vis niet haken. Hoe dit kan? Wel de staart van de shad is verdwenen. Ook dit kan gebeuren. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Maar wij zijn lekker bezig en hebben weer een avontuurlijke visdag samen. En daar draait het allemaal om.










We komen weer in de buut van de helling en zien dat de meeste boren al weer zijn vertrokken. Dat kunnen we ons wel voorstellen, want echt makkelijk was het vandaag niet. Wij hebben die ene waarneming, van de visdiefjes, kunnen verzilveren en dat maakt dat we totaal tien vissen hebben gevangen en een hoop spektabel hebben beleefd.