 |
| Zo, die hadden we niet zien aankomen, deze meerval! |
We zitten nu wekelijks bij elkaar in de boot. JP vindt het heerlijk om zijn drukke reis - en kantoorbaan een dag helemaal achter zich te laten. Dan kan hij alles even loslaten en opnieuw energie opdoen. Het reizen kost hem blijkbaar weinig moeite en dus is hij vandaag weer present, hoewel niet al te vroeg, want enige nachtrust op zijn tijd is ook noodzakelijk.
Zodra we op het het water zijn, krijg ik de hint om even te kijken of de roofbleien thuis zijn. Het werpen begint en het wisselen van de kunstaasjes volgt. Verschillende dieptes worden aangeboord, maar er lijkt niemand thuis te zijn of ze slapen nog.............
Dan ineens blijkt het toch raak en de hengel buigt flink door en nog flinker en nog flinker...........
Dan heb ik wel een vermoeden wat er aan de hand is en dus wordt er op geanticipeerd. Alles aan de kant en ruimte bieden aan de drillende visser.
De vis besluit het ruime sop te kiezen en de afstand van de vis tot de boot wordt me te fors, omdat deze naar de overkant van de rivier zwemt. Zo verliezen we teveel controle en dus zet ik de achtervolging in. JP houdt de spanning op de lijn en wij naderen de vis.
 |
| Geen twijfel mogelijk, zeker 130 centimeter. |
Eindelijk komt deze naar boven, een flink stuk van de boot; een meerval dus! En een flinke vis ook, al hoewel ze natuurlijk veel groter kunnen worden, maar voor nu wel even genoeg. Telkens gaat de vis weer diep, maar komt wel dichterbij. En na een klein kwartier stoeien, maak ik een eind aan de stoeipartij tussen JP en de meerval. Het net gaat er onder.
 |
| Een beetje lastig te hanteren. |
Terwijl JP het net in de gaten houdt, zet ik de Minn Kota in de ankerstand en maakt het bedje op voor de vis: een onthakingsmat om het slijm op te vangen en het meetlint daar boven op. Met de handschoen aan lift ik de vis uit het net en onthaak hem. Daarna op de mat er mee: 1,30 meter!
Tjonge, die hadden we niet zien aankomen, maar we hebben genoeg ervaring om dergelijke onverwachte ontmoetingen het hoofd te bieden en dus kan JO met zijn vangst op de foto. We schieten heel wat plaatjes, want deze memorabele vangst willen we ons graag heugen.
 |
| Gebitscontrole |
Wanneer het genoeg is gaat de vis terug. Echter niet alvorens even het gebit te controleren. Het is indrukwekkend hoor en van de grotere exemplaren weten we dat dit nog veel indrukwekkender is. Wie weet krijgen we die gelegenheid ook nog eens.
Tjonge wat een start zeg! Maar nu begint het echte vissen, het doorzetten. Want hoe euforisch dit begin ook was, we zijn hier om de hele dag te vissen en zien uit naar meer vis. Ons geduld wordt nu wel op de proef gesteld en het duurt erg lang voordat de volgende vis zich meldt.
Maar dan gaat er toch een hengel krom en hebben we andermaal een mooie vis aan de lijn. Een werkelijk gigantische baars komt in de oppervlakte en kan ven later worden geschept. Deze willen we ook meten en jawel hoor: 49 cm. Die mag er zijn zeg!
Als we deze hebben vereeuwigd weten we ons verzekerd van een succesvolle dag. De aantallen zullen niet gigantisch zijn, maar dat doet ook helemaal niet af aan een mooie visdag. Hetgeen op ons pad komt is gewoon super en we hebben absoluut geen regenkleding nodig, integendeel.
We gaan rustig door en werpen heel wat kribkoppen en kribvakken uit. Af en toe verschijnt er een baars. Natuurlijk niet van die kneiters, want die zijn er niet zoveel. Ook slepend weten we er nog een paar te verleiden.
 |
| Geen twijfel mogelijk. |
Dan ineens is het toch weer echt serieus en komt er nog een prachtige baars binnen. Deze blijkt 45 cm te zijn. Tjonge wat een supervangsten mogen we vandaag beleven. We zijn dan ook in jubelstemming, want dat deze dag uniek is, lijdt geen twijfel.
 |
| Het eindakkoord. |
Na een dag van genieten en één die zonovergoten is, verlaten we uiteindelijk het water. Ik weet dat er naar de foto's wordt uitgekeken en wil ze dezelfde avond nog door zetten. Ten slotte wil JP het vanavond natuurlijk niet laten bij sterke verhalen. Hij wil het bewijs ook tonen en dat lukt.
