29 en 30 mei 2018 Twee dagen ploeteren in de hete zon.

Een goed begin is niet altijd het halve werk!

Robin en peter beleefden vorig jaar twee dagen met een paar mooie opstekers, baarzen van bijna 50 cm. En nu aan het begin van het nieuwe seizoen zou het eigenlijk helemaal moeten lukken. het pakte echter heel anders uit.

Peter kwam speciaal ingevlogen uit Engeland en ik hoopte hem dus met memorabele vangsten terug te kunnen laten keren. Overigens blijkt dan dat echte vliegvissers hardnekkig aan hun manier van denken en materiaalinzet vast kunnen houden. Hoewel dit later bijtrok, kon het geen verandering meer brengen in het resultaat.

Ik sprak af bij een station om de mannen op te pikken. vandaar reed ik naar de bestemming. De eerste keer was dit een grote rivier met getijdenwater. Omdat er weinig water was en de temperaturen van het water hoog, meende ik hier de baste kans te maken. Gelet op de tweede dag was het een goede keus.

Er was verder geen boot te zien en dus hadden we het rijk alleen. Al hoewel, een boot van een beroepsvissers was in de weer. Toen wij slepend een net haakten en probeerden ons kunstaas te redden kwam deze boot langszij. De mannen waren vriendelijk en hielpen het kunstaas uit het net.
Zij "vertelden" dat ze in opdracht een onderzoek hadden moeten doen en nu alle netten verwijderden.
Waar of niet waar?

Op mijn vraag waarom de netten niet waren gemarkeerd, werd gezegd dat dit sportvissers aanzette tot het vernielen van de netten. Ik vraag me af wat er gebeurt als je je kunstaas wilt redden uit een "onzichtbaar" net. Dit lukt doorgaans niet zonder mes toch! Het blijft dus een narcistisch gebeuren. de schuld ligt altijd bij de ander.

Een meter nota bene.

Wij konden gelukkig verder en wisten een stuk verder tot onze verbazing een metersnoek te verrassen. Overigens waren we zelf ook verrast deze vis op anderhalve meter water aan te treffen en interesse te zien tonen in een klein plugje bij hoge watertemperaturen. in ieder geval gaf deze vangst aan dat er iets mogelijk was.

Nog vijf snoekbaarsjes

Dit bleek toch lastiger dan gedacht. Het werd hard werken, zowel slepend, werpend als verticalend. Het werpen en slepen leverde echter niets op. Verspreid wisten we nog vijf snoekbaarsjes te vangen. Het was een hele toer, maar het weer was goed en we hadden hoop op een goede volgende dag.







Daarvoor reed ik naar een klein water in de hoop de vis makkelijker te kunnen bereiken en bovendien bood het de mannen een uniek inkijkje in de schitterende variatie aan viswater in ons kikkerlandje.
Dit laatste werd zeker gewaardeerd, maar met die vissen zat het niet mee.

Één van de snoekjes.

We vingen in het begin twee snoekjes, waarvan er één een two toner bleek te zijn. Verder vingen we een kleine baars en toe heel lang niets. Prachtige overs wierpen we uit en op een diepe plek met voldoende signalen, visten we taluds verticaal en dropshottend af. Niets! helemaal niets!

Een baarsje, niet indrukwekkend groot, toch geëerd.

Uiteindelijk wist ook Peter een kleine baars te vangen, maar dat was natuurlijk iets geheel anders dan waarvan hij had gedroomd. We besloten halverwege een stop in te bouwen en legden aan bij een mooi terras. Daar genoten we in de schaduw van een hapje en een drankje net een mooi uitzicht op de omgeving.

Een two toner

En zo verstreek de tweede dag. Een hel mooie dag, maar teleurstellend wat de vangsten betreft.
Daarna ging het het weer terug naar het station en namen we afscheid. Tja het kan niet altijd halleluja zijn. Echte vissers weten dat ook, hoewel het altijd jammer is.

Lekker genieten van wat er wel is.