4 januari 2018 Mike neemt zijn andere dochter mee en maakt er een succesvolle dag van.

De koningin van deze dag,  met haar stralende lach.

Om 8.30 uur sta ik weer voor de deur. Nu om Mike en Kristen op te pikken. We hebben nu een geheel andere bestemming voor de boeg. Eentje waarin ik aanzienlijk meer vertrouwen heb. De snel stromende rivier zal vast wel een paar snoekbaarzen prijs geven.

Het water bij de helling staat zo hoog dat we geen gebruik van de stijger kunnen maken, alweer niet! Voor ons geen probleem, want vanaf de kant lukt het ook. Mike duwt de boot af en met de buitenboordmotor flink omhoog, verwijderen we ons van de ondiepte.

Dan gaat het in flinke vaart en flink ingepakt, richting rivier. Ja er is wel enige ervaring opgedaan twee dagen eerder. De koude op het water valt eigenlijk altijd wel tegen.Er is nog geen andere boot te zien en dus gaan we op de eerste de beste stek direct aan de slag. Ik leg het verticaal kunstje even uit en daar gaan we!

Al na korte tijd tik ik vast op de eerste vis. Kristen neemt de dril voor haar rekening. Een kleine snoekbaars komt boven water. De vreugde is desondanks groot. Die eerste en enige vis, daar hebben we twee dagen geleden lang op moeten wachten.  Dit biedt vertrouwen.

Wat een vangsten en wat een plezier!

Niet veel later volgt bij Kirsten nummer twee, een mooie forse vis en Mike tikt zelfs een nog grotere omhoog. De drills zijn pittig en de vissen schitterend. Zeker in de handen van een glunderende jongedame.

Met 84 cm de grootste zoetwatervis ooit voor Mike.

Dan begint het echte werk. Mike heeft de dril van zijn leven. Run op run verwijdert de vis zich telkens weer van de boot. Dit moet haast een snoek zijn. Niet dus, een kanjer van een snoekbaars, 84 cm het liefst. de grootste  zoetwatervis ooit voor Mike. De hele bemanning deelt in de vreugde.

Aanzienlijk meer geluk dan haar zus, twee dagen eerder.

Als volgende driften vruchteloos blijven vertrekken we. Ik zoek een stek uit de wind, zonder stroom en weet en weet dat ik een collega visser achter me laat. Dan hebben we tenminste geen last van elkaar. Op de nieuwe stek genieten we van de ontspanning. De beten blijven vooralsnog uit. Toch is daar ineens weer die venijnige tik en kan Kristen andermaal  een beauty aan de camera tonen.

Met tussenpozen komen er nog een stuk of drie kleinere exemplaren binnen. Helaas geen forse baarzen. Die zouden we wel heel graag vangen. Toch zijn we heel tevreden. Temeer daar het aantal aanbeten beter is dan de vangsten.

Het weer verandert en zeker niet in positieve zin. Meer wind en regen zijn ons deel! We gaat terug naar het stromende water en bevissen een plek die slechts één vis prijs geeft, maar wel veel meer aanbeten. Dubbel gevouwen shads en een staartbijter houden ons alert.

De laatste twee stekken leveren niets meer op en ons laatste doel, waar we we gestart zijn is bezet door een andere boot. Het is mooi geweest en we halen de boot er weer uit. Uitermate tevreden keren we huiswaarts en na het aftanken van zowel de boot als de auto, zet ik mijn gasten weer af op hun logeeradres. Het was geweldig deze familie als gasten in de boot te hebben.

Andere tijden: mei 2012!! Zelfde dame.