2 januari 2018 I talk to much !

Wat een verrassing! Na bijna zes jaar komt er een mailtje uit Amerika. Mike meldt zich met het verzoek om te gidsen. Hij komt met zijn gezin naar Nederland om zijn Nederlandse schoonmoeder te bezoeken. Dat wil zeggen dat hij op een steenworp van mijn huis verblijft.

Mei 2012, bijna zes jaar eerder, samen met haar broer, die nu groter is dan zij.

In 2012 werd ik door een collega ingehuurd om vader en kinderen te gidsen. Het om twee dochters (een tweeling) en de zoon. We hadden in  mei 2012 een geweldige dag, mooi zomers weer en idem vangsten.










Nu zouden we dus weer samen op stap in wel een geheel ander jaargetijde. Omdat de zoon geen zin heeft organiseren we het anders. Twee dagen waarbij Mike beide dagen wordt vergezeld door één van de dochters.

De eerste dag had ik vanwege het weer en de wens snoek te vangen gekozen voor een mooi stuk historisch interessant water. Die snoeken hadden we in 2012 namelijk niet kunnen bemachtigen. Ik pikte hen op we toerden dik een half uur. Het regende af en toe een beetje, maar eenmaal op het water was het droog en verscheen af en toe zelfs de zon. De omgeving was schitterend en dit droeg zeker bij aan deze "geslaagde"dag.

Behalve dat de omgeving zeer de moeite waard was, werd veelvuldig contact gemaakt met de toeschouwers op de kant.Omdat wij, behalve die ene roeiboot, de enige boot waren, kregen we alle aandacht. De aandacht van de snoeken voor ons kunstaas was ons liever geweest. Maar als dit er nauwelijks is, compenseert de rest wel mooi.

De eerste en enige vis van de dag.

Na een uurtje of twee kwam de eerste aanbeet een Sofia nam de dril voor haar rekening en zo de eerste en helaas ook laatste vis binnen. Maar zoals gezegd het was heel gezellig en ook koud!

Er was genoeg te bespreken, zoals Trump en de wapenwetgeving in de VS. Het gezin bleek ook verknocht aan jagen en er werd mij veel duidelijk over hoe Amerikanen denken over wapens. Er zijn echter ook heel veel Amerikanen en die verschillen nogal!

We hadden onderweg diverse soorten kunstaas ingezet en waren behalve met slepen ook nog geruime tijd aan het jiggen. Het maakte allemaal niets uit. Op de terugweg had ik enige tijd een ouderwetse Bullfrog ingezet, maatje groot. Ik had deze aan de hengel in het schroefwater in de steun gezet.
Plotseling zag Mike dat de hengel vastgelopen leek te zijn. Ik nam de hengel snel ter hand en zette de lijn met mijn duim helemaal vast. Eigenlijk geen beweging. Ik begin de met de hengel te pompen en toen volgde er ver achter de boot een hevig geplons en weg was de druk....................

Een gemiste kans dus. Wat zonde zo aan het einde van de dag.  Want als Mike vraagt hoe laat het is, in de veronderstelling omstreeks 14.00 uur te horen, schrikt hij wanneer het al 16.00 uur blijkt te zijn. Time files. Terwijl we naar huis reden, werd het donker. Gelukkig was het nog rustig op de weg zo vlak na nieuwjaar, 2 januari. En zonder oponthoud kon ik vader en dochter kon ik vader en dochter voor de deur afzetten.

Mei 2012, vader en zoon. Deze had dit jaar geen zin om mee te gaan.