Pages

maandag 1 januari 2018

29 oktober 2017 Verrassende wendingen.

De eerste meerval van dit water.
Corinna en Michael hadden al geruime tijd eerder geboekt. Het weer had echter een wending aangenomen die veel mogelijkheden uit sloot. Daarom bood ik hen aan een kleine water te gaan bevissen, waar we beschutting vonden tegen de wind en waar we evenmin waren overgeleverd aan de buien die waren aangekondigd.


Zon en buien wisselden elkaar af.
Ik durfde het wel aan, omdat er geen overdadige neerslag was gevallen in de voorgaande dagen, deze zou het water troebel hebben gemaakt en de kansen geminimaliseerd. Achteraf bleek het een goede keus.










Ook was het een regelrechte uitdaging om een echtpaar dat vooral op het zeevissen en grote zoetwatervissen is gericht, iets te kunnen bieden wat ook zij de moeite waard vinden. Hier geen heilbotten, grote kabeljauw of meervallen van rond de twee meter. Evenmin tropische kanjers, zoals ze die in Thailand hadden gevangen.

Kleding die was opgewassen tegen het weer, een goede zaak.
Maar goed, ze wilden het eens in Nederland proberen en hadden daarbij voor mij gekozen om hen te gidsen. Zij hadden in ieder geval kleding die opgewassen was tegen de omstandigheden, mooi meegenomen.







We kregen inderdaad te maken met een harde wind, maar behalve op bewolking en een enkele bui werden we ook getrakteerd op zon. We gingen slepen en een enkele baars greep in het schroefwater de plug. Michael wilde een swimmbait inzetten, die van zichzelf onvoldoende diepgang had en dus plaatsen we er extra lood voor. Uiteindelijk leverde dit hem ook succes op, een snoekje trapte er in.




Toen waren we al halverwege en hadden geruime tijd een diep stuk uitgevist; verticaal. We kregen de vis vandaag echter niet cadeau. Nog eens een baars en een tweede snoek. Corinna had nog steeds niets kunnen vangen en dat was natuurlijk niet de bedoeling. We lieten ons de kersenflap en de metworst desondanks goed smaken. We losten nog een vis en bleven op zes vissen hangen.

Deze Ikiru was goed voor een meerval!
Omdat we vroeg terug waren bij de helling, gingen we nog even door in de andere richting. We passeerden nog een aantal vissers, maar kregen zeker niet de indruk dat het hen veel beter afging.
Toen volgde er een flinke klap op de Ikiru plug achter de boot. ik overhandigde de hengel snel aan Corinna, die de dril voor haar rekening nam.






Ondertussen keerde ik de boot op de elektro en legde het voor anker. Het bleek nota bene om een meerval te gaan! Het was de eerste die ik in dit water tegen kwam, een schitterende verrassing. Ik wist van anderen dat ze dit ook al eens hadden mogen meemaken en nu was het onze beurt. Toen de vis geland en onthaakt was kon er worden gemeten.


Behendig met de meerval.
In de ogen van Corinna en Michael was het zeker een baby van 82 cm, iets geheel anders dan wat zij op de Ebro waren tegen gekomen.
Dat ze behendig was met de vis bleek wel. Ook de handschoen, om de vis in de bek vast te pakken, ontbrak niet. Natuurlijk ging de vis terug, zodat het ook grotere afmetingen aan kan nemen.










Een stuk verder wees ik op een diepe kant waar nog wel eens een snoek wil liggen. En daar haakte Corinna haar eerste vis, de grootste snoek van deze dag. Ze kon er mooi de draak mee steken en zodoende haar man pesten.









Nummer negen.
Toen we de klok in ogenschouw namen, bleek het tijd om te stoppen. We ruimden op alvorens terug te varen. Terwijl ik de laatste hengel binnen haalde, meldde zich vis nummer negen nog.













Terug bij de helling pakten Corinna en Michael direct hun spullen in de auto, omdat ze nog andere verplichtingen hadden. Toen ik even later de boot uit het water had gehaald en de mijn spullen opruimde, werd ik door een passant gewezen op de koffer die nog bij de helling stond.



Gewoon een hele mooie dag.
Tja ook dat kan gebeuren en ik kon hun niet meer bereiken, zodat ze even terug konden komen. De oplossing moest dus later worden gevonden en ik pakte de koffer mee naar huis. Terug kijkend hadden we een superdag gehad. Het weer viel mee en met negen vissen waren we best tevreden. Zelf zo tevreden dat Michael enkele weken later al weer op de stoep stond, met een andere vismaat deze keer.