15 november 2017 Een kink in de kabel (benzineslang).

Een mooie dikke vis voor Willem.

Na het debacle met de buitenboordmotor, wat later de bekabeling bleek te zijn, ging ik met goede moed met Willem het water op. De start verliep prima, maar na een paar honderd meter lag de boot stil. Geen benzine?

We keken alles na en de conclusie was dat er geen benzine bij de motor kwam. Waar kon dit aan liggen nu er een nieuwe accu in de boot zat en deze zo dicht mogelijk bij de buitenboordmotor was geplaatst. Ja, er was geknutseld onder de bank. We besloten, tegen beter weten in, de boot te gaan traileren en de benzinetank te vullen, ook al kon die niet leeg zijn.  De meter gaf immers aan dat de tank nog bijna vol was en er was te kort mee gevaren om leeg te kunnen zijn.

Om oorzaken uit te kunnen sluiten vulden we de tank en zoals verwacht, deze zat nog bijna vol. Omdat we geen andere oorzaken konden vinden, gingen we uiteindelijk naar de dealer, 20 kilometer verder op. Daar aangekomen, bleek de filter, die klaar lag, niet nodig. Het idee was namelijk dat het filter, dat los was geweest, verstopt was geraakt. Niet dus!. Er bleek een kink in de benzineslang te zitten. Die kink had zich aan ons gezichtsveld onttrokken, die hadden wij dus gemist!

Wij weer terug naar de helling. Een andere boot was ons nu voor gegaan. We lieten de boot opnieuw te water en terwijl ik de auto en trailer parkeerde, startte Willem de motor al vast. Nu ging het wel allemaal goed en konden we zonder mankeren opstomen naar onze doelen. Daar aangekomen gingen we direct aan de slag, want er was al te veel tijd verloren gegaan.

Eerst alleen kleinere vissen

Toch moesten we nog even geduld hebben. Maar geleidelijk aan begonnen de aanbeten te komen. Veel kleine vis blijkbaar, want op de enkele haak kon Willem geen vis vangen. Ze beten wel de shad aan flarden, maar haken ho maar. Toen hij e.e.a. veranderde aan zijn montage, kwam daar gelukkig verandering in. Vanaf dat moment liepen onze vangsten mooi gelijk op. Soms enige tijd niets en dan ineens weer 2 of 3 vissen op rij.

De twee komen bij elkaar.

Ook de diepte varieerde min of meer. We hadden voldoende actie om niet de noodzaak tot verkassen te voelen. Heerlijk rustig "tuffen" we rond op de elektro. Het formaat van de vissen is inmiddels ook verheugend te noemen. Zeker als Willem ineens wel heel erg lang bezig is, alvorens de vis in de oppervlakte verschijnt. Een prachtige dikke vis is zijn deel. Ik schiet de nodige platen en dan kan ze terug.

Dit verheugend slag kregen we toch met regelmaat in de boot

Zo langzamerhand moeten we gaan stoppen. Bij een stijl talud krijg ik nog een aanbeet en wat voor één! Keihard en zonder enig mededogen wordt mijn onderlijn aan flarden getrokken. Zoiets van Boem => Knap! Helaas dit is het. Je neemt het jezelf direct kwalijk als zoiets gebeurt, maar ik weet ik niet wat ik mezelf moet verwijten. het klopte toch allemaal. helaas gebeuren die dingen soms........







Met 13 vissen zetten we er nu echt een punt achter. Opruimen geblazen en dan terug, zoals het hoort. Mooi in plané. Helaas werkt mijn nieuwe bootverlichting nog niet naar wens, maar dit lossen we ook nog wel op. Een kwestie van geduld en doorzetten zullen we maar zeggen.