5 oktober 2017 De locatie was bepalend.

De beloning van een dag hard werken.

Om samen op stap te kunnen, moet de afspraak ruim van te voren worden gemaakt. En dan weet je maar niet wat het weer doet. Deze keer pakt het helaas niet goed uit. Maar uitstel zal waarschijnlijk afstel betekenen en daarom gaan we toch. We treffen elkaar 's morgens bij de helling. Ik heb behoorlijk wat oponthoud gehad en de boot was al die tijd gedwongen om het hemelwater op te vangen. De wind is bovendien op onmiskenbare manier aanwezig.

We leggen direct extra lijnen aan de boot om te voorkomen dat deze in de kant wordt geblazen. Gecontroleerd gaan we zodoende het water op. Het grote water waar heel veel wind op staat. De lucht kleurt grauw en belooft weinig goeds voor de rest van de dag. Wij wisten dit van te voren en wilden onze visdag toch door laten gaan. Helaas moeten we ervaren dat de vissen geen mededogen kennen. Na vele uren van ontbering moeten we erkennen dat de vissen vrijwel allemaal thuis zijn gebleven.

We probeerden de eerste uren vooral de grote snoeken te verleiden. Blijkbaar hielden de vissen het deze dag echter voor gezien. De kaken bleven stijf op elkaar en we twijfelden aan hun aanwezigheid, hoewel we beter wisten. Twee andere boten kwamen nog achter ons aan. Zij hadden meer regen aan zich voorbij laten gaan; heel verstandig! Eduard wilde Theo echter vooral de omgeving laten zien en dus voerde onze tocht verder en sleepten we vele kilometers oever af. Interessante kunstwerken werden niet gemeden.

Deze bleef wel hangen.

Toen eindelijk kwam de hengel van Eduard krom te staan, in de verbinding met een vis. De vreugde was echter van korte duur, want weg was de die weer, ongezien er tussen uit gepiept. We zwoegden verder en slaagden er in een baars te landen. Hè, hè, eindelijk van de nul af.

We bezochten verscheidene aangrenzende locaties, vooral om Theo een volledige indruk van de omgeving te geven. Maar van het leven onder water kregen we alleen een verlaten indruk.  Opnieuw zochten we lange oevers op en sleepten op verschillende dieptes. Gelukkig enigszins beschut tegen de wind. Daar stuiterde mijn hengel plotseling in de steun, maar ook deze vis loste vrijwel direct.

Met 63 cm een mooie roofblei

Gelukkig deed Theo een duit in de zak. Een keiharde aanbeet bracht een roofblei van 63 cm in de boot. Zo, Theo was niet voor niets gekomen. Wat we daarna ook probeerden, het bleef bij deze twee vissen en veel ontbering.








Nabij de helling naderde opnieuw een hoog zwangere wolk, waarvan we de ontlading aan ons voorbij lieten gaan. We zetten er een punt achter. Zo kunnen visdagen ook zijn en dan heb je evengoed een avontuur om op terug te kijken.