 |
| Een beauty van een zeeforel 25 oktober 2017 |
Omdat zijn verblijf tussen zieke pelgrims hem een virus opleverde, die hij overigens liever kwijt dan rijk is, kwam mijn afspraak met Wilfred opnieuw te vervallen. Onze afspraak om gehoor te geven aan ons visvirus, waarvan we niet verlost willen worden. Omdat Henk bij afwezigheid van Wilfred ook zonder vismaat zat, troffen we elkaar een week na onze eerste visdag opnieuw.
We kozen voor hetzelfde decor, alleen was ik nu de schipper. Henk stond me al op te wachten toen ik met de Tomasco aan de trekhaak aan kwam rijden. Er stond een harde wind en de lucht was vochtig en grijs. Gelukkig was het dermate droog dat regenkleding niet noodzakelijk was.
We sleepten eerst een lang traject af. Een beetje zwalkend langs het talud, sleepten we 4 verschillende stukken kunstaas mee. Na enige tijd werd mijn diep lopende plug gegrepen. De vis was blijkbaar onvoldoende gretig om zich voor langere tijd aan de lijn te verbinden. Vermoedelijk een baars. We gaan rustig door en genieten van de ijsvogels, die her en der langs de oevers scheren. De vissen laten echter niets meer van zich horen.
 |
| Het resultaat van een pittige dril, 80 cm snoek. |
Dan nemen we een ander traject, aan de luwe zijde van de rivier. De frontroller moet er aardig aan trekken om de boot in voorwaartse richting op koers te houden. Harde windvlagen en passerende vrachtschepen brengen de boot af en toe tot stilstand. Terwijl Henk met shads de oever uit werpt, zoek ik verticalend de bodem af.
Ergens halverwege ben ik even het contact kwijt met de Komodo, direct gevolgd door een harde dreun op de Godfather. Een stevige dril volgt, alvorens de vis zich toont. Een flinke snoek geeft zich uiteindelijk gewonnen. Wij hebben de vis niet gemeten, maar schatten deze op 80 cm.
We zijn van de "0" af en vertrouwen op meer. Helaas missen we onze dienaar Gods, Wilfred en moeten het op eigen kracht doen. We hebben het werpen en verticalen, op meerdere stekken lang vol gehouden. het leverde echter niets op. Een collega visser, ons inziens een local, had tot dan één klein snoekbaarsje gevangen. Dan moeten we het blijkbaar elders zoeken.
 |
| Het bleef bij die ene baars. |
Henk verlaat de zetel voor in de boot en neemt plaats in de kuip. Het gas gaat erop en na ongeveer 15 minuten varen bereiken we ons nieuwe jachtterrein. Het stil staande water geeft ons echter weinig vertrouwen. Henk monteert een ondiep lopende Ikiru en staat na enkele worpen toch al met een kromme hengel. Ik schep een forse baars.
Eindelijk de tweede vis en een tweede soort. Terwijl de Minn Kota in de ankerfunctie ons keurig op de stek houdt, werpen wij ons gekozen object helemaal uit. Het blijft echter bij die ene baars.
 |
| Het "eeuwenoude"rammelaartje. |
Ons volgende object benader ik met het "eeuwenoude" rammelaartje dat een week geleden succesvol bleek. En warempel na een behoorlijk aantal worpen meldde zich de derde vis, de derde soort, een schitterende roofblei. terwijl de zon af en toe doorbrak, hield ons gemoed daarmee gelijke tred.
 |
| De eerste van drie roofbleien. |
Even later mocht Henk zich ook verheugen op een roofblei en ik draaide derhalve snel mijn HS-rammelaar binnen ................ boem, nog een roofblei............. en los. Jammer dat de double hookup geen doorgang vond, maar heerlijk om het succes van ons doorzettingsvermogen te proeven.
 |
| Net geen double hookup, maar wat een kanjer! |
Zelfs een vierde roofblei meldde zich, een heel dik exemplaar verblijdde Henk. Van 1 naar 5 vissen in korte tijd. op het juiste moment op de juiste plaats blijkbaar. En het werd nog veel mooier. Ik verlegde de boot een stuk om het gebied nog verder aan de tand te kunnen voelen. Wellicht dat zich er langs de oever nog meer roofbleien ophielden. Dit bleek helaas niet het geval.
Wat voor vis haakte ik dan wel? Na de harde aanbeet ging de vis eerst stevig tekeer. Na deze pittige start, kwam de vis in de oppervlakte en zwom in een grote boog om de boot, af en toe zijn rugvin tonend. Geen roofblei, want de vis was bruiner van kleur. Geen snoek want dit correspondeerde niet met de dril. Toen kwam de vis nabij en sprong hoog uit het water: een zalmachtige! Wij namen geen risico en haalden de vis bij de eerste gelegenheid binnen: een zeeforel!
 |
| Een zeeforel, wat een verrassing. |
 |
| Liefdevol teruggezet. |
Geen van beiden hadden wij eerder zo'n vis gevangen. Hoe mooi is dat! het was wel de tweede die binnen kwam in de Tomasco, 3 jaar geleden, ook 25 oktober!! Toen was het Yvo de gelukkige, die een exemplaar ving dat zelfs nog 10 cm groter was. Maar deze was minstens zo mooi! We hebben er veel plaatjes van geschoten en daarna heeft Henk de vis liefdevol geretourneerd.
Hierna bleven we nog een poosje werpen. Het leverde echter niets meer op en wij vonden het welletjes. Wat een dag! Op volle snelheid voeren we terug naar de helling. De zon scheen inmiddels volop en de wind was gaan liggen. Zo zag onze dag er ook uit. 6 vissen in de boot: 1 snoek, 1 baars, 3 roofbleien en 1 zeeforel en bovenal gezelligheid en teamspirit.
 |
| 25 oktober 2014, Yvo met zijn zeeforel. |
