9 en 10 augustus 2017 Twee dagen met pieken en dalen, letterlijk en figuurlijk.

Als Serge en Robert weer twee dagen aan boord komen, hebben we te maken met een harde wind uit het westen. Ik ken wel stekken, die dan luwte bieden, maar de stroming ontbreekt daar momenteel. Dit betekent weinig tot geen activiteit, zeker voor het verticalen een slechte omstandigheid.. Dus zitten we op groot water. Omdat de mannen verschillende activiteiten hadden in de voorgaande dagen, arriveren ze in twee auto's. Auto's die op zich hele verhalen met zich brengen. Deze beperken we toch maar zoveel mogelijk tot verhalen in de boot, want anders gaat er wel erg veel vistijd verloren.

Gelijk vis, op de eerste stek.

Het eerste stuk dat we afvissen ligt noord-zuid, zodat we weinig last hebben van die straffe wind. Het levert ons direct de eerste vissen op. Kleine vissen, maar ook voor ieder wat, zodat er geen scheve gezichten ontstaan. Wanneer er geen aanbeten meer komen, vertrekken we naar de stek waar we een jaar eerder een grote snoek vingen.

Maar toen we de hoek om kwamen en de straffe wind de golven zo hoog opzweepte dat we er nauwelijks fatsoenlijk tegenin konden varen, wisten we: dit gaan we niet doen. De stek lag zeker ook geheel bloot voor deze wind en dan kun je immers nauwelijks verticaal vissen. Dan de andere kant maar op, waar we onder de zuidelijke oever beschutting vonden.









De eerste stek die we daar aan de tand voelden was direct productief. Serge wist een paar vissen te strikken, maar daarna werd het stil. Niet verwonderlijk als de stroming wegvalt. We zochten verder, maar de geijkte stekken gaven evenmin vis prijs. Met andere woorden: goede stekken geven geen garantie voor de toekomst.

Dan maar door naar het verste punt en vandaar weer terug, met de stroom mee. We kregen wel flauwe aanbeten en veel lossers. Bij een brug, waarop ik mijn hoop had gevestigd moesten we echter plaats maken. Een grote bok werd door sleepboten door de geopende brug geloodst. Gelukkig vingen we iets verder weer een paar snoekbaarsjes. Helaas was robert weinig succesvol, terwijl Serge ze wel wist te vangen.

Een superdril met een vals gehaakte brasem.

Terug op de eerste stek langs deze oever, haakte Serge een "grote" vis. Althans de dril was spectaculair tot................ de vals gehaakte brasem in de oppervlakte verscheen.

De laatste vis van deze dag.

Daar bleef het dan ook weer bij en pakten we onze allereerste stek om de dag af te sluiten. Daar pakte Robert nog de laatste vis van de dag; nummer tien. De eerste dag  zit er op en we besluiten hier morgen terug te keren. Er is aanzienlijk minder wind voorspelt en dat ziet er gunstig uit.

Serge met zijn allereerste roofblei.

Zo treffen we elkaar de volgende ochtend op dezelfde locatie en zitten al weer snel op het water.
Het weer was volgens verwachting een stuk rustiger. De wind draaide vandaag van noord-west naar noord -oost en was zwak. Nu habben we de mogelijkheid naar de beoogde stek van gisteren te gaan. Toch gaan we eerst naar de stek die waar we toen succesvol waren.

En jawel, de eerste vissen vielen ten prooi aan Serge. De tweede vangst was bovendien uniek, zijn allereerste roofblei en nog wel verticaal gevangen. het was hem gegund. Aan de overkant van de rivier zag ik een vergelijkbare stek en daar vingen we ook. Helaas alleen Serge, want bij Robert liep het niet. Hij heeft een abonnement op "Hängers". Iets wat snel kan op dit water, wanneer je onvoldoende feeling hebt in de stroming, zo ook deze ochtend. Met veel moeite wisten Serge en ik zijn aasje los te krijgen. Door al het gedoe was er helaas ook lijn om de molen gedraaid; een extra tegenvaller.




Toen was het geduld blijkbaar op. Robert wilde inwerpen om de lijn zo van de molen te krijgen. Helaas pakte dit anders uit, de lijn brak en het shadje maakte een laatste vlucht om alsnog definitief op de bodem te belanden. Toen gebeurde het! Er werd nog een offer gebracht ten gevolge van alle frustratie en irritatie. Het bestaan van de Godfather III eindigde op de rand van de boot. Ongelofelijk maar waar. En nu maar hopen dat de zorgverzekering dit ziet als een gevolg van een incidentele verstandsverbijstering.

We bouwen een afkoelperiode in en verkassen. Appelgebak en verandering gespreksonderwerp helpen om te kalmeren. Na verloop van tijd, neemt Robert ook weer een hengel ter hand. de vissen die wij ondertussen naar boven hebben gehaald, trekken hem ook over de streep. Hij gaat ook weer aan de bak, met een andere hengel die hij vooral heel moet laten.

Wij hebben een andere stek op het oog, die helaas voor onze ogen daar een andere boot wordt ingepikt. De "visser"is druk met roken, telefoneren en varen. Onze verbazing wordt andermaal op de proef gesteld deze dag.Dan plaatst hij zijn boot ook nog eens 50 meter voor de onze en is mijn maat vol, ik vertrek.

De snor gaat weer omhoog.

Via een omweg komen we terug en onderweg vang en verspeel ik nog een mooie vis.Op die andere stek raken we helaas nog een aantal keren vast en offeren we het nodige materiaal. Ook Robert raakt weer vast, maar nu aan een fraaie snoekbaars. De snor van Robert gaat weer omhoog!

Het tij is helemaal gekeerd.

Na een tijdje gaan we weer richting helling, met nog twee visuren te gaan. Wat vanochtend productief was, bleek nu kansloos te zijn geworden. Op een andere stek vonden we nog wel vis en Robert valt opnieuw in de prijzen. We raken echter ook vermoeid en Serge moet ook weer een shad prijs geven. Dit is aanleiding om er een punt achter te zetten. De eerste dag leverde 10 en de tweede dag 20 vissen op. Wij zijn tevreden.




Gisteren was al een lange dag en vandaag moeten de auto's terug naar Luxemburg. Bij de helling bewonder ik de voitures van beide mannen, alvorens de Tomasco naar huis te brengen. De mannen strijken nog even neer op een terras, alvorens het gaspedaal in te trappen. Ik ben precies op tijd thuis, want als de boot onderdak staat en de spullen uit de auto zijn, komt de regen met bakken naar beneden. Greetje haalt me onder een een paraplu in huis. Dat is toch echt een goede timing geweest.