13 en 14 juli Frans bezoek en een gevarieerd programma.

Manu was er al eens een jaar eerder, samen met een vismaat. Het was in maart, koud en nat. De vele snoeken bleven helaas buiten beeld. Slechts drie snoeken in twee dagen is een magere oogst. Maar die ene snoekdame van 112 cm maakte gelukkig heel veel goed. Toen had ik gekozen voor klein water, omdat de harde wind het vissen op groot water onmogelijk maakte.

Samen met je echtgenote het water op

Nu is het zomer en kunnen we het grote water wel op. Zijn echtgenote is ook van de partij en het overnachtingsadres is dik oké. Ik kan hen halen en brengen, zodat er geen informatie uitwisseling over hellingen e.d. nodig is. Optimale service dus! De avond van te voren arriveren mijn gasten en zoek ik hen op in het hotel waar ze verblijven.






Ik wijs de echtgenote van Manu de weg naar het nabij gelegen stadje Buren. Dat wil ze de volgende dag op de fiets bezoeken. En ik spreek af hoe lat ik hem de volgende ochtend kom halen. Precies op tijd treffen we elkaar voor het hotel en rijden vervolgens een uur, alvorens de trailerhelling te bereiken. We gaan een strek stromende rivier op.

Het is een totaal andere omgeving dan een jaar geleden. Om enigszins te wennen aan de de sterke stroming en de schepen, gaan we eerst een stuk slepen. Helaas blijven de aanbeten uit en nemen we een pauze. We laten ons de thee en koek goed smaken, in voorbereiding op het verticaal vissen. Zelf ben ik werpend bezig en laat het shadje regelmatig afzinken naar de bodem. Het duurt niet lang of er een aanbeet. Ik gaaf de hengel over in de hoop dat dit de eerste vis van de dag mag worden. Helaas wordt de vis gelost en zijn we nog steeds zonder vis. Daar blijft het dan ook bij.

De eerste (verticale) snoekbaars is een feit.

Dan gaan we verticalen op andere plaatsen. En daar komt dan ook de eerste snoekbaars boven. Deze zit dermate gehaakt dat ik de haak kapot knijp om de vis niet te beschadigen. Helaas blijft het bij deze ene vis en dus gaan we verkassen. Ik ver vervolgens een heel stuk stroomafwaarts. Nabij een haven werpen we vervolgens met shads en kleine pluggen. Vlak tegen de oever haakt Manu dan een fraaie snoekbaars. De plug die dit tot stand brengt, zou het deze dag helemaal gaan maken.

Ook werpend lukt het ze te vangen.

We gaan opnieuw slepen, maar kunnen op deze manier niet alle hoeken en gaatjes bereiken. Dus geef ik Manu de gelegenheid om ze uit te werpen. En zo vangt hij de derde en grootste snoekbaars van deze dag.

Vervolgens duiken we een haven in en zettend het werpend vissen voort. Er wordt een kleine baars gehaakt en gelost. Verder levert de locatie niets op, ook slepend niet. Dus gaan we de rivier weer op.

De kleine plug van Manu kan nu weer aan de bak. Ineens reageert Manu als door een wesp gestoken. De aanbeet van de winde is zo hard en verrassend dat hij zich niet direct realiseert wat er gebeurt. Maar dan vangt hij zijn allereerste winde.

Ze kunnen erg wild zijn en dus ...................

Blijkbaar is de windetijd aangebroken want er volgen nog vier. De laatste op de hengel in de steun, want de dag doet zich gelden en de vissers worden een beetje moe. Met groot spul slepen we tenslotte richting helling en ruimen ondertussen op.

Blank met  rode vinnen

Het blijft bij drie snoekbaarzen en drie windes. In ieder geval weer nieuwe soorten en persoonlijke records voor mijn gast. Precies op tijd komen we terug bij het hotel en kijken terug op een geslaagde dag.




















De tweede dag zijn de weersvooruitzichten, zeker voor de middag, erg slecht. Dus hoop ik op een goede ochtend, nu de echtgenote van Manu mee gaat. Ik pik hen weer op bij het hotel en dan gaan we in de buurt traileren. Ik verneem dat de fietstocht naar Buren succesvol is verlopen. Fijn dat Magdaline het ook naar haar zin heeft gehad, terwijl wij elders op het water zaten.

Helaas kwamen de buien al snel.

Helaas lijkt het erop dat de buien niet gaan wachten tot de middag en dan hoop je op snel resultaat. Welgemoed gaan we van start. Magdaline heeft de superplug van de vorige dag aan haar lijn, in de hoop dat ze snel een aanbeet gaat krijgen. Omdat te realiseren sleep ik interessante oevers af. Het heeft immers geen zin een onervaren visser moeilijke technieken voor te zetten.

Zoals we aan zagen komen: het begon al snel te miezeren en dit nam alleen maar toe in intensiteit.
Daarom probeerde ik het juist op die stekken die doorgaans de meeste vis opleveren. Ondertussen was de poncho al in gebruik genomen. De lucht was tot een grauwe massa geworden en voelde als maar zwaarder aan. We voelden alle drie dat dit een kansloze missie ging worden. En zo werd besloten er rond de middag een punt achter te zetten.

Ik voer terug naar de helling en dirigeerde Manu en Magdaline direct de auto in. Dan trailer ik de boot en laadt hem uit. Alle natte spullen gaan de auto in al snel in een soort stoombad verandert. Wat het vissen betreft eindigt de dag zoals die is begonnen. Het bleef bij een blanc, hoewel Manu nog een aanbeet had gehad op een grote shad, maar daar was het bij gebleven.

Terug bij het hotel en hun auto heb ik alle proviand voor deze dag aan hen meegegeven. Ze hadden immers nog een urenlange reis voor de boeg. Omdat ze nog wel een paar typisch Nederlandse dingen uit de supermarkt mee wilden naar huis heb ik dingen opgeschreven als hagelslag, pindakaas, boterkoek en stroopwafels. Hopelijk hebben ze er nog iets mee kunnen doen en kwamen ze niet met lege handen thuis......