28 juni 2017 Een hopeloze dag die heel feestelijk had moeten zijn.

Het was de dag dat Georg en ik extra aandacht hadden willen besteden aan de verjaardag van Mark. Helaas viel deze dag letterlijk en figuurlijk in het water. We hadden allerlei lekkernijen meegenomen en zelf de champagne ontbrak niet. Verder waren er koffie, gebak, (Duitse) frikandellen, Kartoffelsalat. De laatste twee "Hausgemacht".

Helaas had de buienradar geen regen aangegeven en had ik niet bij de motregen gekeken. Niet dat dit verschil had uitgemaakt wat het nat worden betreft, maar dan houdt je er toch meer rekening mee.

Deze dag hadden we misschien wel al een valse start. Toen ik bij de trailerhelling aan kwam en de boot voor de helling had gemanoeuvreerd, bleek dat de mannen aan de overkant stonden. Op zich geen probleem, want toen heb ik hen daar opgepikt.

Het water lag er mooi bij en het was redelijk droog. We gingen welgemoed op stap en enkele veel belovende aasjes begeleiden ons onder het wateroppervlak. Omdat er geen actie kwam, waren we ruimschoots in de gelegenheid om de eerste versnaperingen te consumeren. De aanbeten bleven desondanks uit. Blijkbaar stimuleerde onze consumptie  de vissen niet. Ze werden niet aangezet tot het verorberen van ons kunstaas.

Op de heenweg hebben we uitsluitend gesleept, met de bedoeling op de terugweg alle andere technieken in te zetten. De Minn Kota werd aan het werk gezet en het werpen kon beginnen. Eindeloos hebben de mannen geworpen, zonder ook maar enige reactie.

Deze koe liet zich deze lekkernijen goed smaken.

Op een diepe plek gingen we verticalen en visten het talud op en af. Hoewel de signalen iets anders deden vermoeden, gaf er niemand thuis. Wat er vooral wel was, was de regen die in flinke hoeveelheden naar beneden kwam. Dit stond het klinken met de champagne flink in de weg. Ook andere lekkernijen bleven vervolgens onaangeroerd.

We besloten verder te gaan met werpen en slepen. Gelukkig haakte Mark toen die ene baars, die ons uiteindelijk van de nul af hielp. Verder was het regen, regen en nog eens regen. Mark wist zich tot op het bot nat, omdat zijn regenbroek niet naar behoren functioneerde. Hij bleef daarom maar staan, zodat het niet nog erger werd.









Plotseling maakte de hengel achter in de boot, in het schroefwater dus, verdachte bewegingen. Er was een vis gehaakt en zoals het hoort gaf ik de hengel direct door aan Georg die het dichtste bij was. Wat er precies is gebeurd heb ik niet gezien, maar Mark liet weten dat Georg de lijn slap had laten vallen in plaats van de druk er op te houden. Gevolg: juist => vis weg!

Geen vissen, maar koeien op de foto.

We kregen geen nieuwe kans meer en moesten genoegen nemen met die ene vis, die we niet eens hebben gefotografeerd. Het enige wat ik heb gefotografeerd zijn koeien en vogels.











Bij de helling aangekomen lieten de mannen weten dat het genoeg was geweest. Verkleumd en nat stegen ze uit. Ik hielp ze bij het lossen van de boot en het laden van de auto. Daarna kon ik de spullen opruimen en de boot traileren. De traktaties zullen we nog een keer over moeten doen, want deze sof verdient beter.

De volgende boeking staat al weer genoteerd en dus zal het wel goed komen. We zijn in ieder geval keihard geconfronteerd met het harde leven van een visser en koesteren de dagen dat we deze ellende niet over ons heen komt. Met andere woorden, we richten ons op de volgende trip en kijken niet te veel achterom.