20 juni was een dag met weer bijzondere ontmoetingen. Samen met collega's Steef Meijer en Willem Beijeman, gidsten we een groep Amerikanen. De locatie was tot op laatst twijfelachtig, vanwege weer en wind, maar ook in samenhang met de beschikbare tijd van onze gasten. Ten slotte werd het een klein water midden in het land. Een land dat hele drukke autowegen kent en dus ook veel files.
Zodoende was het wachten geblazen op zowel één gids als de gasten. De Tomasco lag helemaal gereed te water, toen Steef met de gasten arriveerde. Terwijl Steef zijn boot te water liet, zette ik de auto en trailer weg. Ook op de parkeerplaats was het ook heel druk en dus werd het vasthouden van lege plaatsen mijn taak, tot Steef ook arriveerde en het van mij overnam. Zo lukte het onze auto's en trailers te parkeren.
Terug bij de helling liet een vader mij weten, met zijn twee kinderen in mijn boot plaats te gaan nemen. Studerende kinderen die uit Amerika overgekomen waren voor een vakantie met hun vader, die momenteel in Nederland werkzaam is. Al snel konden we afvaren en splitsten we ons op, om niet voortdurend in elkaars kielzog te varen. Mijn keuze zou de andere richting zijn geweest, maar nu sloeg ik in plaats van links - rechts af.
De hengels werden ter hand genomen en daar gingen we. Op zoek naar rovers. Het duurde niet heel erg lang of de jeugd zette de hengel in de steunen. We vaarden langs oude gebouwen en oude schepen. Zo kwam het gesprek op historie. Amerika is feitelijk immers nog maar een jong land en kent geen oude gebouwen, kanalen e.d. zoals in ons land. Een leuk stukje algemene ontwikkeling voor de jeugd dus.
Ondertussen legden we vele kilometers af, zonder enige actie. gelukkig was eindelijk het moment daar dat vader de enige vis van deze dag kon drillen. Een snoek was de pineut. De jeugd mocht even in de bek kijken om zich te vergapen aan alle tandjes. Daarna snel terug. De warmte was drukkend in de stedelijke omgeving en er dreef veel vuil rond. Bovendien werd er af en toe een stuk kunstaas geparkeerd. Niet altijd lukte het deze weer boven water te krijgen.
Reeds bij aanvang was er gezegd dat we om 14.00 uur weer bij de helling moesten zijn, omdat er ook nog een verjaardag moest worden gevierd. Op de terugweg voer ik mijn collega's tegemoet om de boot te keren en hen te volgen naar de helling. Daar namen we hartelijk afscheid en hadden het reuze naar onze zin gehad, de vangsten ten spijt. Later kreeg ik nog een mailtje met de volgende tekst:
Johan,
Thanks for a great fishing trip, hope to do it again
sometime.
De ander boten hadden enkele baarzen weten te vangen en een hele grote snoek gelost. Al met al weinig medewerking van de vissen. Na afloop hadden we nog even tijd om bij te praten. Dit maakte de dag helemaal compleet.
22 juni was een geheel andere dag. Het ging om een namiddag en avond. Gelet op de resultaten van de voorgaande dagen leek stromend water de oplossing. Korte tijd geleden lukte het daar vrij aardig en dus besloten we onze slag hier te slaan. Ik had alles klaar staan toen de mannen aan kwamen rijden. Jan-Philipp had ik onlangs nog gezien, maar Mark daarentegen bijna een jaar niet. Altijd weer leuk elkaar terug te zien. En de mannen hadden er zin in, gelet op de zomerse kledij.
Ik was niet gerust op de ontwikkelingen in de lucht en ging daarom niet in de richting die Jan-Philippe graag wilde. Ik koos voor de omgeving met plaatsen waarheen je met de boot kunt vluchten als donder en bliksem het verblijf op het water onverantwoord maken. En dat zou inderdaad nodig blijken.
Eerst sleepten we een kant af en besloten daarna een speciale plek verticaal te gaan onderzoeken. JP besloot echter te gaan werpen en wist op de Asp-spinner een snoek te haken. Deze werd snel onthaakt en ging terug naar waar die hoort. Hierna bleef het muisstil en zette ik de boot in beweging om direct door te varen naar het verste punt. Hier bevonden zich ook de havens waarin ik zou kunnen vluchten.
We visten eerst nog enige tijd, zowel verticaal als slepend, maar zonder resultaat. Het weer begon te veranderen en ik kreeg telefoon van thuis dat we over een half uur het onweer konden verwachten. En inderdaad we hoorden het al rommelen. We besloten een heel stuk terug te varen, om de bui langs ons heen te laten gaan. Dit bleek echter niet afdoende. Helemaal terug varen was geen optie en dus meerde ik de boot af in een haven. De mannen stuurde ik de wal op met de opdracht iets leuks te zoeken om de bui aan zich voor bij te laten gaan.
Zelf hield ik de wacht bij de boot. Alle hengels plat om vooral geen bliksem aan te trekken. Ik vond beschutting tegen een gebouwtje en zag de regen neerstorten, hoorde en voelde de donder, terwijl de bliksem zich op de bekende schichtige manier toonde. Snel en plotseling. De boot kreeg het allemaal te verduren, maar doet dit ook als je in de regen vaart. Ik wachtte de terugkeer van de kroeglopers af.
Ze hebben het er van genomen en hadden een prachtige "Kneipe" gevonden. Ze hadden het reuze naar de zin gehad en konden nu het droog was en de zon zich af en toe toonde, weer het water op. Helemaal volgens planning dus! Ik was in ieder geval heel blij mijn beslissing te hebben doorgezet en mijn gasten een veilige plek te hebben geboden.
Nu was het weer back in business. We sleepten nog heel wat oevers af. Gelukkig kwamen er nog twee snoekbaarzen kijken, die we linea recta retourneerden. Niet iedere vis hoeft immers (niet meer) op de foto. De mannen hadden zich ondertussen warmer aangekleed, hoewel hun onderdanen de zon bleven uitdagen. De zon liet weten de uitdaging niet aan te gaan en liet verstek gaan, terwijl de temperaturen daalden. Zelf zat ik verstopt in mijn regenpak, dat ik bij de eerste dreiging al had aangeschoten.
We bezochten nog een verticaal stek en ik miste tot twee keer toe een aanbeet. De dubbelgevouwen shads leverden het bewijs. Maar wat heb je eraan als er geen vis boven komt. In ieder geval hebben we de beschikbare tijd zo goed mogelijk besteed. Slechts drie vissen waren ons deel en voor Jan-Philipp en Mark wat biertjes in de kroeg.
terug bij de helling bleek wel dat de mannen redelijk verkleumd waren. Dus doken ze na het traileren snel de auto in om zich op te warmen. het kuchen dat ik af en toe vernam, zal hopelijk niet resulteren in een flinke verkoudheid. Ik zal het later wel vernemen. Maar ook nu weer hadden we een mooi avontuur beleefd, dank zij "het vissen" en niet dankzij "de vissen". Het blijft altijd boeien en de vangsten zijn dan de kers op de taart. Zonder kersen smaakt deze echter ook heel goed.
