14 juni 2017 Het zomerse weer maakt het best lastig.

Hele lange tijd niets in dan ineens wordt je weer wakker geschud.

Zo af en toe stappen we samen in de boot en beleven een gezellige dag. We zijn zo langzamerhand aardig op elkaar ingespeeld en kennen elkaars voorkeuren. Alhoewel? 

Oscar is zo'n beetje verslaafd aan het verticaal vissen. En zo starten we ook. Het warme weer heeft de vissen blijkbaar in de slaapstand gezet, want niets verraad hun aanwezigheid. We willen verder gaan om een andere stek aan de tand te voelen. Maar ik vind het jammer die lange kanten ongemoeid te laten. Kilometers varen en daarbij veel vis voorbij varen, zonde toch! 

Dit blijven toch beauties.

Zodoende gaan er kleine pluggen aan de hengels en slepen we fraaie kanten af. Oscar is niet enthousiast merk ik wel. Wanneer mijn hengel echter "dubbel slaat" (bij wijze van spreken) en een forse baars daar schuldig aan blijkt te zijn, keert het gemoed. Het is weer zo'n prachtige rivierbaars, waar ik altijd weer heel blij van wordt.

Zelf niet in beeld! Dank je Oscar!

Ik merk wel dat Oscar hiervoor niet ongevoelig is en er ook wel zin in krijgt. Eerst mag hij me nog even fotograferen met deze vangst, zodat we alvast een kapstok hebben om deze dag aan op te hangen. Blijkbaar hoefde ik zelf niet in beeld!

Forse aanbeet, kleine vis.

We gaan dus nog even door en wanneer ik van oever wissel en de ondiepe kant ga bevissen, is het al snel weer raak. Geen baars maar een snoekje, die qua aanbeet een forse vis na doet.

Heerlijk om tevens een andere soort te vangen en nu op naar de snoekbaars.

Daar zorgt Oscar voor als we even later onze shadjes verticaal aanbieden. Oscar heeft weer allerhande vormen en kleuren gefabriceerd en geniet met extra volle teugen, wanneer hij met zijn eigen creaties vangt. Geweldig toch, die voldoening!

Gezocht en gevonden: lichtschuwe snoekbaarzen.

Dan wordt het een moeizaam verhaal. Tot we de snoekbaarzen terug vinden: in de schaduw! Ineens komen er drie snoekbaarzen bij. Echt zo'n dag van uitersten, waarbij de stek uitermate belangrijk blijkt te zijn. 

Een onverwacht intermezzo.

Vervolgens zetten we onze tocht voort. Oscar werpt de oevers uit en ik probeer met een steunhengel en een verticaalhengel in de hand, vis te verleiden. Oscar mist helaas een harde aanbeet. Dan ineens ervaar ik weer het genot van een onverwacht intermezzo: een forse snoekbaars.

Even later krijg ik weer een aanbeet die helaas niet verzilverd kan worden. Een volgende stek blijkt op dat moment te worden getransformeerd in een gigantische zandbak. Een groot vrachtschip, met een dubbele bak is aan het manoeuvreren en maakt het vissen kansloos, ondanks een poging vis aan de schubben te komen.

De tungsten loodkop bevalt goed en levert een blije visser op.

Dan maar weer verder en opnieuw bewijst de schaduw zijn diensten. Oscar tikt weer een snoekbaars naar boven. Dan houdt het ook weer op en zien we ons genoodzaakt terug te gaan: de klok staat ook tijdens het vissen helaas niet stil. Op de succesvolle stek van die ochtend, proberen we het opnieuw en ook nu lukt het weer, hoewel ik er ook één moet lossen.

Nummer twee van deze dag, weer boven de 45 cm.

Dan gaat het weer richting trailerhelling en gaan we nog een stuk slepen. En boem is het weer een gigantische baars die onze harten sneller doet kloppen. Oscar meent dat hij ook zijn betreffende pluggen weer uit de mottenballen moet halen. Wel eerst goed afspoelen dan!

Ook volgt er nog een snoekje, die we in het water onthaken. Dat was de derde deze dag. En tijdens het slepen hebben we alle tijd om de fauna op de oever in ons op te nemen. Ook daar doen we een mooie vangst, op ons netvlies wel te verstaan: een kievit met twee jongen.

Onze drang naar verrassende gebeurtenissen is ook deze dag weer geheel bevredigd. 12 vissen en drie soorten is toch heerlijk en dan ook nog forse vissen daarbij: helemaal top weer.