 |
| Yes, het is gelukt en hoe! |
Roel heeft er altijd zin in. Maar ook nu wordt ons geduld op de proef gesteld. Slechts twee vissen krijgen we in de boot. Maar daar was wel die ene geweldige vis bij, zodat de zon nog mooier scheen dan ze al deed.
 |
| Een tureluur stijgt op. |
We hadden al enkele afspraken laten lopen vanwege weer en fysieke ongemakken. Roel heeft reeds meerdere fysieke ingrepen moeten ondergaan en ondanks de goede verwachtingen, blijven klachten hem kwellen. Het vissen biedt hem de ontspanning waarnaar hij erg uit ziet. Jammer als er dan geen gehoor aan kan worden gegeven. Zo niet vandaag.
Een week geleden kon onze afspraak voor het eerst doorgaan en hebben we de koude wind getrotseerd. Behalve een baars ving Roel een ventilator. Wel spectaculair, maar niet waarvoor je gaat vissen.
Deze dag waren we niet vroeg, maar troffen wel het water dat ik veronderstelde. Het was weer tot rust gekomen en had een mooie zichtdiepte. We hadden beschutting tegen de wind en een zonnetje. Welgemoed begonnen we met slepen. Diverse kunstaasjes probeerden onder water een reactie uit te lokken, maar die bleef uit. Bij een diepe plek lieten we onze aasjes verticaal zakken en ondanks de talloze signalen, bleef het toch akelig stil.
 |
| Waarschijnlijk zien ze me niet, terwijl ik hier zit te broeden. |
Wel was er van alles te zien, zoals de diversiteit aan vogels. De omgeving leent zich daar dan ook bijzonder goed voor. Helaas zien we dat instanties telkens weer redenen en noodzaak weten te creëren voor de ontheffing van kapverboden. Hele oevers worden volkomen kaal gemaakt en het landschap als zodanig vernietigd. Natuurlijk volgt er wel weer eens herstel, maar of je daarvoor eerst het natuurschoon met de grond gelijk moet maken?
Plotseling zag Roel vlak bij de boot een vis in de oppervlakte draaien: een snoek, daarvan was hij overtuigd. Snel werd er van hengel en aas gewisseld in de hoop de vis hoog in het water te strikken. Omdat dit niet lukte, besloten we de oever uit te werpen. Op de elektro voer de Tomasco langzaam langs de uitdagende oever. Een mooie natuurlijke beschoeiing werd onderbroken door ingangen naar ligplaatsen en plasjes. Hier moest toch een snoek huizen zou je zeggen.
Roel had een nieuwe ondiep lopende plug in de speld gehangen en was de eerste die vis ving. Een leuke snoek had de plug gegrepen, al hoewel niet super gehaakt. Toch kwam deze binnen en waren we van de nul af.
 |
| Gemend koppel onderweg naar een nest Grauwe Canadezen? |
We gaan nu natuurlijk extra gemotiveerd door. Ik zie dat een rover mijn shad mist, een forse kolk achterlatend. Helaas kunnen we deze vis niet meer tot een volgende aanbeet verleiden. En na verloop van tijd geven we toe aan ons falen. Omdat er nog veel water op ons ligt te wachten slepen we verder.
 |
| Kuifeenden vormen het decor. |
Ons geduld wordt danig op de proef gesteld. Kademuren, woonboten, kanalen, sluizen en bruggen; niets lijkt een actieve rover een uitvalsbasis te bieden. We zijn uren lang in de weer en proberen echt van alles, maar het lijkt een hopeloze opdracht. Ondertussen hebben we wel van alles en nog wat genuttigd, zoals appelflappen en ossenstaartsoep. De inwendige mens wordt dus niet verwaarloosd en gezellig is het ook.
 |
| Deze vis bleef lang diep. |
We zijn al weer op de terugweg en houden de moed er in. Ik besluit Roel kennis te laten maken met een markant stukje water. Daarvoor moeten we heen en terug. Op de heenweg gebeurt er niets, maar op de terugweg wel! Ineens staat de hengel van Roel, die is voorzien van een good old Rapala Jointed 13, helemaal krom. De vis blijft diep, terwijl ik alles in orde maak om de dril en landing vlekkeloos te laten verlopen.
Gelukkig gaat alles zoals het behoort te gaan, volgens het boekje zullen we maar zeggen. En dan kan het net eronder en weten we dat we een geslaagde (vis)dag hebben.
 |
| Een mooie herinnering. |
We nemen de tijd om de vis te onthaken en te fotograferen. We willen de herinnering nog lang levend houden en zo mooi mogelijk vastleggen. Dit verslag draagt daar in ieder geval aan bij en de foto's kan Roel aan ieder tonen die is geïnteresseerd.
Na het terug zetten, vervolgen we onze weg. Wie weet komen ze nu los! Maar nee hoor, het blijft vandaag bij twee vissen. Dat neemt niet weg dat we een super dag hebben. Gezellig en door het doorzettingsvermogen beloond met een schitterende zware vis. Bijna negentig centimeter en heel dik.
Later verneem ik van twee andere vissers die hetzelfde water hebben bevist, dat er geen enkele vis werd gevangen. Dan ben je nog eens extra blij met het behaalde resultaat. Niet slecht gevist dus.
Omdat de tijd gaat dringen, besluiten we de spullen op te ruimen en zo snel mogelijk terug te varen naar de helling. Voorlopig zullen we elkaar niet meer ontmoeten op het water. Het gesloten seizoen staat voor de deur en een zware ingreep gepland. Wanneer dit allemaal achter de rug is, zien we verder in de hoop dat nog vele gezellige en succesvolle visdagen volgen.
