Tussendoor was ik nog één keer een dag onderweg met een collega. Toen moesten we constateren dat deze tijd van het jaar om rust vraagt. De vissen gaven er in ieder geval voor bijna 100% gehoor aan. Een paar flauwe aanbeetjes leverden geen vis op. Bij een watertemperatuur van 2 graden C is dit ook niet zo verwonderlijk. Maar als het weer je naar buiten lokt, blijf je toch niet thuis zitten. En het was allemaal de moeite waard, zo heerlijk te genieten van het koude, maar zonnige weer.
 |
| Weg shad! Alleen de loodkop stak nog naar buiten. |
Het werd 3 februari en ik had eigenlijk al een dag eerder het water op gewild. Deze dag leek het weer mis te lopen, maar ik zag mijn kans schoon. Na een coachingssessie tijdens een wandeling, vond ik dat ik nu aan de beurt was voor ontspanning. Zodoende gleed de boot omstreeks 14.30 uur te water en een half uur later zat ik te vissen. En ik was duidelijk niet de enige die vond dat er vanuit de boot moest worden gevist. Zo kwam ik Ann-Christien en Jöran tegen.Verslag van Ann-Christien en Jöran.
Toen we elkaar ontmoeten hadden ze er al bijna een dag opzitten en de vangsten waren matig. Dit doet niets af aan het feit dat ook zij genoten van het mooie weer in de wetenschap dat de natuur in ruste is. Ik prees mezelf dan ook heel gelukkig gedurende die twee uurtjes vistijd nog een baars van 38 cm binnen te mogen halen.
Maar het meest herinner ik me het gevoel van dat heerlijke varen in een flauw zonnetje over vlak water. Zowel op de heen als terugreis genoot ik van die rust en ontspanning en het voorrecht over zo'n fijne boot te kunnen beschikken. Ondertussen geniet ik ook alweer van het idee wat dit jaar allemaal weer mag brengen.
