8 januari 2017 Een hele opmerkelijke dag.

Heel veel schubben om even aan te mogen komen.

Wanneer we het water opgaan is het iets mistig en in de verwachting dat het snel op zal klaren begeven we ons naar ons doel. Een stek die doorgaans luwte biedt en potentie heeft om niet zonder vis te blijven zitten. Normaal gesproken kun je hier wel vis aan de schubben komen.

Toch begint de dag niet naar mijn zin. De mist is hardnekkig en te dicht om me lekker bij te voelen. Hoewel we de schepen goed in de gaten hebben, laat een schipper ons wel weten het niet verstandig te vinden wat wij doen. Daarom nemen we ook meer afstand. En ik blijf maar hopen dat de mist zo snel mogelijk helemaal verdwenen is.

Gaandeweg gebeurt dit gelukkig ook en ondertussen zit ik wel al lekker te vangen. Verticalend komt er eerst een baars binnen. Zo de kop is er af en als er één uit het water is (tijdelijk natuurlijk) volgen er meer.

Een snoekbaars weet mijn shad ook te waarderen en zo groeit ons vertrouwen.

Af en toe een oever uitwerpen, blijven we interessant vinden en ook nu krijg ik een vis aan de lijn. Heerlijk hoor als verschillende technieken blijken te werken. En tel daar dan de steunhengel nog eens bij en ik ben weer spekkoper.

Nog gekker in 2006

Bij Luus wil het nog niet zo lopen, maar dat verschijnsel ken ik inmiddels. Hij hanteert een soort inhaalslag. Laat jou in de waan dat je veel beter zit te vissen dan hij en deelt daarna een tik uit. Zoiets......

We zien op enig moment een baars in een blauwe zak langs drijven. Ik wil dit wel fotograferen, maar Luus vaart eerst door, omdat we later nog wel een gelegenheid  hebben. Wel die komt na geruime tijd, wanneer de zak weer in beeld komt en nota bene blijkt te bewegen! De baars leeft. Hoe is die dan in die zak verzeild geraakt? Joost mag het weten, misschien er in gezwommen? We besluiten de vis uit zijn benarde positie te bevrijden. Ik maak er een filmpje van. Baars in de zak, uit de zak.









Dit is weer typisch zo'n actie van ons. En hoewel je zou denken dat het eenmalig is! Nee hoor, in 2006 hadden we ook iets dergelijks. Toen was het nog veel gekker, omdat een baars in een zak een shad te grazen nam.

Het offer meer dan waard.

Onze dag kan niet meer stuk. Maar nog is de koek niet op. We vangen (  inclusief verpakte baars) 10 vissen. Ook lossen we er nog een paar. Slechts één shad gaat verloren, maar dit is een klein offer ten opzichte van hetgeen Petri ons doet toekomen.

Het is echt ongelofelijk wat wij deze dag weer mogen meemaken. Toch zullen we de risico's een volgende keer anders hanteren wat mij betreft. Ten slotte dien je immers te leren van je eigen doen en laten.

Maar de gebeurtenissen van deze dag doen dit allemaal verbleken. Wat een supervis weet Luus te haken zeg! Enkele dagen eerder mocht ik hetzelfde ervaren en dus is het hem helemaal gegund.









En hij zat de hele dag al te glunderen, vanwege een andere vangst. Eentje die hij niet weer laat gaan, zo te horen. Daarbij vraag ik me wel af wie wie gevangen heeft. Ik houd het erop dat ze elkaar gevangen hebben. Zeg maar: "Catch & Catch". Lijkt me gelet op de beschrijving door Luus een correcte weergave. De vlinders vlogen bij wijze van spreken door de boot. Veel geluk gewenst man!

Mooie goudgele baarzen.

We besluiten de dag met een paar forse baarzen, die allemaal een mooie goudgele kleur hebben. In totaal vier baarzen en zes snoekbaarzen mogen we onze vangst noemen. Vooral de dikke buik vol snoekbaars embryo's geeft ons een gelukzalig gevoel. Dit biedt perspectief voor de toekomst, tenzij een net de weg van deze aanstaande moeder alsnog blokkeert.

Daar gaan we maar niet van uit en we hopen dat al die terug gezette vissen in het voorjaar hun bijdrage aan de voortplanting kunnen leveren. En mochten we een vis tegenkomen die belemmerd wordt in zijn/haar bewegingsvrijheid, dan grijpen we in!!