Pages

vrijdag 7 oktober 2016

5 oktober 2016 Het zijn de baarzen die het deze dag doen.




Één van de grootste baarzen die we vingen.
Art was al eerder met Roel meegekomen en bracht nu zijn zoon Wouter mee. Omdat Roel erg enthousiast was over de ervaringen op een specifiek water, moesten we daar naar toe. Dit betekende ook voor hen een lange reis. Eerst naar Tiel en dan, na een kop koffie, noch eens een uur. Na afloop wisten we ons verrijkt met de vangst van 7 grote baarzen en twee snoekbaarzen. Dat mocht ook wel met het offeren van drie pluggen en het uit de boot waaien van de meetlat.

Zoals gezegd, kwamen de mannen eerst naar het tussenstation, Tiel. Na een bak koffie stapten ze bij mij in en vertrokken we naar de eindbestemming. Na een uur rijden kwamen we daar aan. Voor Wouter opende zeg een geheel ander deel van ons landje. Algemene ontwikkeling zeg maar, wordt zo bijgeleverd.

De eerste vis, een snoekbaars.
Eenmaal op het water waren de verwachtingen gespannen. Iedere dag is anders en als je dan samen met je zoon er een dag op uit trekt, wil je natuurlijk wel graag dat het succes wordt. Het duurde echter enige tijd voordat de eerste vis zich meldde, een snoekbaars.









Een schitterende barbeel voor een expert.
Hierna duurde het enige tijd en daarom was die spannende onderbreking best welkom. Op de kant zat iemand te vissen die al geruime tijd een vis drilde. Wij werden nieuwsgierig en sloegen de laatste ontsnappingspogingen van de vis gade. Toen volgde de landing van een prachtige barbeel. Wat een schitterende vis. Deze man was o.i. dan ook wel expert, want hij wist heel goed waar hij mee bezig was.



Nog niet eerder zo groot gevangen

Daarna duurde nog enige tijd voordat de volgende vis zich meldde, een grote baars dus.  Dit vanwege het feit dat de titel hier melding van maakt. Het was een vis, zoals Wouter nog niet eerder een baars had mogen vangen.










Ineens waren ze er, een stuk of vijf op rij.
We vervolgend onze sleeptocht en ons geduld werd aardig op de proef gesteld. Maar dan ineesn vangen we er een stuk of vijf op rij. Op een plek waar ik al zo veel vaker mijn zinnen had gezet, maar zonder succes. Nu ineens waren ze er en dus werd dezelfde stek meerdere keren bestookt.









Allebei vingen ze hun vissen.
Het was best een verademing, omdat de klok niet had stil gestaan. Nu begon de teller ineens op te lopen. Zowel Art als Wouter vingen hun kapitale baarzen. Best gek eigenlijk dat de soorten tot twee beperkt bleven. Maar bij zulke kapitale vissen is dat geen straf.









Ook nu weer van boven gade geslagen.
Uiteindelijk werd er nog een snoekbaars gevangen en daarmee was Art de snoekbaars kampioen van deze dag. Het was een schitterende dag, met mooi weer. Ten slotte trailerden we de Tomasco weer en begaven ons naar de tussenstop, vanwaar de mannen na een korte pauze hun reis huiswaarts hervatten. De foto's zullen altijd aan deze vader-zoon dag blijven herinneren.