5 september 2016 Knallende roofbleien en meer spetterende ervaringen voor Roel

Een sensationele voorstelling waren de aanbeet en dril van deze vis.

Roel heeft de smaak te pakken en wil volop genieten van het vissen met de boot. Zodra het kan maakt hij nieuwe afspraken en maken we er een gezellige dag van. Omdat er een flink stuk gereden moet worden om in Tiel te geraken, gaan we eerst aan de koffie. Dan bekijken we onze mogelijkheden en beslissen over onze bestemming van die dag. Roel stapt bij mij in en we rijden naar die bestemming.

Vandaag gaan we nog eens een flink stuk rijden om Roel een geheel andere omgeving te laten ervaren. We moeten nog enige verkeersstagnatie voor lief nemen, maar prijzen ons gelukkig dat we niet in de kilometerslange rijen in tegenovergestelde richting staan.

Aangekomen bij onze bestemming is het even wennen voor Roel. Geen moment rust kent dit water, althans binnen de oevers. Daarbuiten zijn luwe plekjes te vinden om even uit te rusten. Zo ongeveer dus als het leven onder water. Ook de bewoners onder de waterspiegel hebben geen rust als ze zich overgeven aan het voortijlende water. Wij moeten ze dus daar zoeken waar ze beschutting vinden: achter stenen en in kuilen.

Een Bony Shad die wel zichtbaar bleef.

Maar we beginnen in de luwte. Daar kunnen we alles in gereedheid brengen alvorens we ons in het natuurlijke geweld storten. We nemen onze verticaalstokjes ter hand en tasten de bodem af. Langs de stroomnaad knalt er een snoekbaars op mijn Bony Shad 11. De shad is compleet verslonden. Toch weet ik via de kieuwboog de haak te lossen, terwijl Roel de lijn strak houdt en de shad direct uit de bek kan verwijderen.

We peuteren nog even door en ervaren beiden aanbeten, die echter geen vis opleveren. Dan is de Bony Shad opnieuw aan de beurt en hangt de dader van de brute aanslag. Een mooie start van een enerverende dag.









Het zotte van deze dag is dat Roel niet op de foto komt. Enerzijds omdat ik de meeste vissen vang en Roel consequent is in het zelf willen vangen. Ik kan dus geen hengel afgeven wanneer daar een vis aan hangt. Tenzij de nood de wet breekt natuurlijk, want je moet het wel samen doen. De andere reden is dat Roel bloedverdunners gebruikt en niet gewond wil raken door bijvoorbeeld een snoekentand.

Wanneer wij inzetten op het slepen over stenen en kuiltjes duurt het niet lang of de eerste baars komt binnen, gevolgd door een snoekbaars, die Roel aan de diepe kant haakt. Niet alles gaat op de foto, want op enig moment lijkt dan alles immers op elkaar.

Ruim 43 cm, gewoon indrukwekkend.

Anders wordt het wanneer een forse baars de plug heeft gegrepen. De dril neemt behoorlijk wat tijd in beslag en dan nemen we ook de tijd om de vis te vereeuwigen. Met 43 cm. toch een indrukwekkende vis. De hoge rug en de afgesleten onderzijde van de staartvin, wijzen op een behoorlijke leeftijd.

De baars neemt een speciaal plaatsje in.

Deze vis wordt dus wel even beschoten door de camera, alvorens terug te gaan in zijn element om het onzekere leven onder water voort te zetten. Bovendien is het de vis van mijn logo en die neemt toch een speciale plaats in.
Wat niet onvermeld mag blijven is dat een snoekbaars de plug van de andere hengel greep, toen ik die wilde inhalen. Deze ging echter verloren, anders hadden we ook nog een double hookup kunnen fotograferen.

Een zilveren pijl van het stromende water in het zonnetje gezet.

We vervolgen onze tocht, terwijl het steeds warmer wordt. De laatste wolken zijn verdwenen en de zon prikt nu aardig op onze huid. Nog een hittegolf op komst? In ieder geval doet het onze volgende vis geen kwaad. Een snoeiharde aanbeet levert een roofblei op. Een zilveren pijl van het stromende water in de zon.

Een behoorlijk formaat roofblei.

Een eind verder beleven we een heel opmerkelijke gebeurtenis. Mijn plug in de oever wordt gegrepen, maar niet klemvast. De plug schiet uit zijn koers naar de andere kant van de boot, waar het water uit elkaar spat. Onmiskenbaar een roofblei van formaat. We staan perplex en verwerken het gebeurde even alvorens verder te gaan.

Deze vis maakte deze dag bijzonder.

Ik werp mijn plug aan de oeverzijde weer in en prompt zien we de roofblei komen die zich andermaal op de plug stort. Nu is het wel raak! De dril is heftig en langdurig. De voldoening des te groter als de vis wordt geland. Dit is weer zo'n happening die een visdag bijzonder maakt.








Hoewel de dag een beetje uit ging als een nachtkaars, kwamen we nog wel een flinke snoek tegen. Zo'n vis van het "ik zit vast". Althans dat dacht Roel. Ik wilde al weer terugvaren, toen er wel heel veel spektakel in de oppervlakte verscheen. Dat was dus waaraan Roel vast zat. Een flinke snoek had zijn plug te grazen genomen. De kracht waarmee dit gebeurde was onmiskenbaar "vast".

De snoek van Roel

Na een flinke dril konden we de vis landen. Zo zeg! Nog een kers op de taart vandaag. Vanwege eerder genoemde reden toon ik de vis aan de camera, die vanzelfsprekend door de vanger wordt gehanteerd. Ik sta hier dus met de snoek van Roel op de foto.

Hierna wordt het wel heel rustig. We missen trouwens nog wel twee windes. Deze blijven helaas niet hangen. Een baars zet de teller uiteindelijk op 11. Hetzelfde getal als het aantal keren dat Roel nu is mee geweest. 4 baarzen, 5 snoekbaarzen, 1 snoek en 2 roofbleien prijken op de lijst.

Roel blijft zich verbazen over het aantal vissen dat we hebben gelost. Ik verzeker hem dat het hard stromende water nu eenmaal tot veel missers leidt. De vis moet in een split second reageren en wordt hierbij niet altijd goed gehaakt. Jammer, maar waar. We hadden het dubbele aantal kunnen vangen, als...................

Moe en tevreden rijden we huiswaarts. We rijden, ondanks enig oponthoud, weer de goede kant op.
Thuis pept Roel zich weer op voor de thuisreis. Hierbij zoekt hij naarstig naar een volgende mogelijkheid om weer samen op stap te gaan. Die dag zal niet lang op zich laten wachten.