24 september 2016 Een echte vakantie dag: ook voor de vissen!

Reeds twee maanden geleden werd de verjaardag van de vader des huizes opgesierd met een cadeaubon om samen met zijn zoon en echtgenote een dag te gaan vissen. En deze dag was nu aangebroken. Een echte zomerse dag!

De boot lag al in het water bij de steiger, toen de familie bepakt en bezakt aan kwam wandelen. De kennismaking was hartelijk en al snel zaten we op het water. We realiseerden ons dat het weer buitengewoon mooi was en wat dit kan betekenen voor de vangsten.

De techniek stond bovenaan de verlanglijst, hoewel de melding van gedane vangsten in de achterliggende tijd wees op de nodige ervaring. Het mooie is dat je altijd van elkaar kunt leren en dus gingen we aan de slag. Eerst maar eens slepen langs de oevers, dan kun je ondertussen rustig spreken.
De ondiepe oever leek uitgestorven en dus zochten we een diepere lijn: eveneens uitgestorven.

Dan maar naar een andere locatie en op open water slepen. Suzette haar hengel stond in de steun, wat al een onzekere gedachte bleek te zijn, want hoe zie je dan dat er een vis aan zit en wat doe je dan? Wel dat duurde niet lang. De hengel sloeg krom en ik had hem direct te pakken, waarna ik de hengel aan Suzette overhandigde. Ze stond al enige tijd te drillen toen de vis loste. Grrrrrrrrr.

Dan maar verder en ondertussen de techniek aanpassen. Werpend langs de oevers zetten we onze tocht voort. Wel een beetje druk met drie vissers in de boot. Ondertussen gaf ik aanwijzingen en zag hoe Jörg zijn zinnen zette op het jiggen langs de bodem. Moeder en zoon stonden te werpen en ik reikte allerhande kunstaas aan.

Plotseling was het Suzette die een vis haakte. Een mooie snoek vocht voor wat die waard was. Na een paar vruchteloze runs was het pleit beslecht en belandde de vis in de boot. En dan? Suzette durfde de vis niet aan te pakken, maar ik wilde toch wel een plaatje hebben, ook voor later als herinnering aan deze trip van vader, moeder en zoon.

De oplossing werd gevonden in  een doek. En hoewel wat nerveus slaagden we er in enkele leuke platen te schieten. Daarna kiepte ze de vis weer in het water, waar de vis direct de diepte opzocht.

Ook de rat werd ingezet.

We visten de stek verder uit, ook vanaf de oever. Daar konden we tevens even onze hoge nood kwijt.
Van alles werd geprobeerd, maar behalve de massaal aanwezige kleine vis, kregen we niets meer te zien. Dan maar weer terug in de hoop slepend weer een vis te vangen. Helaas!

Dan naar de snoekbaarsstekken om de verticale techniek onder de loep te nemen. Je snapt het al, geen enkele respons. Maar het was goed te zien hoe mijn gasten de techniek onder de knie hadden. Alleen jammer dat de gewenste reactie achterwege blijft.

Wel kreeg Brendan te maken met een "hanger". De kunstaasredder die ik inzette was alweer een eye opener. Hetgeen boven kwam, bleek een fraai gevormde boomstronk te zijn. Deze vangst werd niet terug gezet, maar belandde achter in de boot. Brendan zag, mede gestimuleerd door zijn moeder, wel creatieve mogelijkheden.





Dan nog maar een keer zo diep mogelijk slepen. Andere hengels, andere pluggen. Er is deze dag dus van alles langs gekomen aan technieken en materiaal. Maar de vissen lagen erbij en keken er naar.

Liever geen pottenkijkers!

Ook onze laatste poging in een prachtige diepe hoek met een fraaie rietkant en idem dito dame leverden geen vis op. Ik had het niet goed meegekregen, maar Suzette wist me te vertellen dat Jörg, die staande stond te vissen, een prima uitzicht had op een naakte jongedame die met haar vriend de boot een rustige plek hadden gegeven, weg van pottenkijkers. Tja zo valt er altijd wel wat te beleven.




En hoewel deze stek tevens de mooiste signalen op de dieptemeter deed verschijnen, was het niet wat het leek: vangstrijk. Met andere woorden; veel vis maar geen vangst.

We hebben genoten van het mooie weer, heel veel informatie uit kunnen wisselen en wisten de eer gered door Suzette. Omdat de familie hun boot ter plaatse in de jachthaven hadden liggen, heb ik hen voor de deur uitgezet. Hoe gaaf is dat, dat je je gasten op de steiger naast hun boot af kunt zetten.

In alle rust heb ik daarna de hengels etc. opgeruimd, alvorens de boot aan de steiger aan te meren. De boot ervoor en traileren maar. Kort daarna ging het weer huiswaarts. het was een hele mooie dag, maar ik had toch liever meer vissen in de boot gehad.