 |
| Niet voor niets een heel eind gereisd. |
Roel staat alweer bijtijds voor de deur en kiest voor dezelfde bestemming als de vorige keer. Met andere woorden: die dag ( 5 september) smaakte naar meer. Dus moesten we nog een flink eind doorrijden, gerekend van zijn woonplaats. Zo ongeveer van de ene kant van het land naar de andere kant.
 |
| Erg dorstig weer dus. |
Ter plaatse aangekomen, zien we direct dat de grote drukte voorbij is. Alleen het mooie weer zet mensen er toe aan om nog een extra dag vrij te nemen of de namiddag nog snel te benutten. Wij nemen deze keer een andere route dan gebruikelijk en constateren al snel dat de vissen niet liggen te popelen. Gelet op de vorige dag zou dit ook wel een erg groot verschil zijn. Toen kwamen er slechts twee vissen in de boot.
 |
| Een fraaie winde is nooit een straf, integendeel! |
Het duurde geruime tijd voor de eerste vissen binnen kwamen. Een snoekbaars en een baars meldden zich als eersten. Hiermee stonden we al direct gelijk aan de vorige dag. En het werden er uiteindelijk 9 stuks: 3 baarzen, drie snoekbaarzen en 3 windes. Maar voor het zover was beleefden we natuurlijk weer het e.e.a.
 |
| Deze kregen we dus wel te zien. |
We vaarden voortdurend stroomopwaarts en sleepten heel wat kilometers af. Het was best lastig, zeker in het begin. Maar we vingen wel en de missers bleven evenmin uit. Dat zijn altijd weer van die momenten; je haakt een fraaie vis en mag even drillen, alvorens de vis weer afscheid neemt. Soms zelfs zonder de vis te hebben gezien.
Het was vooral Roel die veel pech had. Ten eerste leverde de buitenkant minder vis op en ten tweede loste hij nogal eens. Uiteindelijk koos hij toch eieren voor zijn geld en koos voor de binnenzijde. Dat wil dus zeggen, de kant van de oever.
 |
| Bij mij wilde het doorgaans wel lukken. |
Wel liep er nog een hengel mee aan de buitenkant en dus kwam op een erg hard stromend stuk water verdacht krom te staan. Een hele grote baars bleek dit te veroorzaken. Het ging allemaal voorspoedig, tot het net in beeld kwam. En Roel, die toch al niet veel geluk had, bleef teleurgesteld achter.
 |
| Deze ging in ieder geval niet verloren. |
Even later bleek een andere baars geïnteresseerd. Omdat ik de boot goed in de gaten moest houden, gaf ik Roel te kennen deze kleinere vis uit het water te tillen. Mis dus, want deze viel van de haak! Dit kon er nog wel bij. Maar het werd nog erger, want op de terugweg haakte Roel een hele grote vis. Deze liet zich niet zien. De run die ineens genomen werd duidde m.i. op snoek. Dit zullen we echter nooit weten, want voor de zoveelste keer ging de vis verloren.............
 |
| Nog een juweel, één van de drie deze dag. |
Op de terugweg vaarde ik telkens een heel stuk terug om vervolgens weer een stuk stroomopwaarts te bevissen. Tegen het laatst van de middag kwamen er zodoende nog een paar vissen binnen. Zelf loste ik ook nog een grote winde, maar er kwamen desondanks drie in de boot.
Ondertussen had de klok niet stil gestaan en werd het tijd op huis aan te gaan. Nadat Roel even een tussenstop had genomen , stapte hij achter het stuur om de thuisreis te aanvaarden. Echter niet zonder een vervolgafspraak aan te geven. Tot ziens dus maar weer.
