Pages

dinsdag 12 juli 2016

8 juli 2016 We kunnen weer genieten van het langzamer stromende water.

We kunnen ze weer vinden op de vertrouwde stekken, de roofbleien.
Nog een laatste keer met Eduard op stap, alvorens ik enige tijd niet beschikbaar ben als gids. Dan ligt de focus op het privéleven. Een leven dat me over enkele maanden de status van pensionaris kan bieden. Een leven dat me ook in staat stelt nog intenser te genieten van het vissen. En het was al zo intens!

Zoals gebruikelijk staat Eduard weer op me te wachten. Hij is standaard ongeveer een half uur eerder aanwezig, omdat hij geen enkel risico neemt wat oponthoud betreft. Wanneer je bijna twee uur moet rijden is een half uur speling natuurlijk ook niet zo gek. Ikzelf bouw minder speling in en ben dus standaard later. We weten dit van elkaar en het is goed zo.

Zodra de boot in het water ligt en de trailer van alle verzekeringsmatige verplichtingen is voorzien, kunnen we los. We varen in één keer naar de stek waar Eduard hele goede herinneringen aan heeft en hij staat dan ook direct te gooien met zijn oppervlakte-aasje. Onmiddellijk blijkt er belangstelling te zijn en twee worpen later is zijn ultieme wens ingevuld. De roofblei hangt. De eerste van de vijf die we deze dag zullen landen.

Wanneer ze het in de oppervlakte voor gezien houden, blijken ze de Asp-spinner, die dieper loopt  te waarderen. Ook vangen we er nog één wanneer we de boot opzetten om een kant af te slepen. De plug die wordt ingeworpen om het kantje af te slepen, wordt bij het inwerpen ogenblikkelijk gearresteerd door een roofblei. En zo komen we dus aan 5 stuks deze dag.







Een kleine snoekbaars die ging hangen.
Maar er was meer, want verticalend wist Eduard nog een kleine snoekbaars te arresteren. Deze hing in eens als een verzwaring aan de hengel. Het blijft altijd spannend om te ervaren hoe een aanbeet door kan komen.









Een grote snoekbaars die de plug greep.
Soms een verzwaring, een andere keer wordt de shad opgevangen of opgetild en valt de spanning even weg. En waar we natuurlijk naar verlangen, zijn die keiharde aanbeten, waarbij de hengel bijna uit je handel wordt geslagen.

Dit kan ook bij het slepen en zo kwam er ook een schitterende snoekbaars in de boot.






Een keiharde dreun op de verticaalhengel.
Maar er kwam er nog één. Terwijl Eduard de roofblei opnieuw belaagde, zat ik te sturen en met de verticaalstok de bodem af te tasten. En toen kwam die keiharde dreun, die andermaal een schitterende vis opleverde.

Zo hadden we veel afwisseling en pikten we voortdurend een vis op. Altijd maar weer variëren en zoeken is hartstikke leuk als je het resultaat er is. En blijft resultaat uit, dan heb je er tenminste alles aan gedaan en houd het een keer op.













De enige baars vandaag.
Maar vandaag dus niet. Want we vingen ook nog een baars en een winde. De baars was niet echt groot, maar de winde zetten toch 52 cm op de lat. Onze dag was weer helemaal geslaagd met 10 vissen en vier soorten.











Een forse winde maakte het viertal kompleet.
De rivier gaf ons deze dag waar we zo lang naar hadden uitgezien. na die lange periode van heel hoog water en een harde stroom, konden we nu weer variëren en genieten van meerdere mogelijkheden en variatie aan vis.