 |
| Deze oude strijder moest toch even zijn meerdere erkennen. |
Het is weer zover. Oscar komt weer een dag praktiseren. Dat wil zeggen, zijn eigen handel inzetten om te zien of en hoe het functioneert. Het bleek ook nu weer te functioneren!
Nadat Oscar de auto heeft geparkeerd, stapt hij bij me in en vervolgen we samen onze weg naar de jachtvelden.
Al snel zitten we daar en zien we dat deze doordeweekse dag ons veel rust en ruimte biedt. Geen collega's te zien, maar later deze dag blijken er toch een paar te zijn. Of je deze als echte collega's kunt benoemen valt te betwijfelen. Want als we vrijwel de hele dag het water voor ons alleen hebben gehad, komt er met flinke snelheid een andere boot recht op ons af.
 |
| Graag gezien gasten die voorbij vliegen, geen ankers in het water smijten! |
Ik denk nog: boa's voor een controle. Maar ondanks het feit dat de stek waar we dan liggen erg klein is, wordt er voor onze neus een anker in het water gedonderd! Dan volgt de vraag "of de snoekbaarzen het een beetje doen?" "Ik zou het niet weten" is mijn antwoord. Ik heb er geen zin in met deze mannen in gesprek te gaan. Zij weten wel raad en geven aan de snoekbaarzen wel even wakker te maken en het tweede anker ploft in het water. Oscar en ik kijken elkaar aan en weten wat ons te doen staat: vertrekken!
 |
| Een echte collega, zonder ankers! |
Wij laten onze schitterende visdag niet bederven door zo'n stel. Want wij hebben al heel veel plezier beleefd. De teller kwam uiteindelijk uit op 28 stuks. Op één van de eerste stekken kwam een echte oude strijder naar boven, zo'n gerafelde vis van formaat, die respect afdwingt. We zijn beiden onder de indruk en trotseren ondertussen het overvloedige water dat aan de rivier wordt toegevoegd. Houdt dit dan nooit op?
 |
| Iedere aanbeet kan een vis opleveren, groot en klein en alles er tussen in. |
We vissen stek na stek af en vangen overal vis. Hoe is dit toch mogelijk? Het zoeken helpt ons in de telkens veranderende omstandigheden de actieve vis te verleiden. Twee voorwaarden die je niet in de hand hebt. Het zoeken gaat ons echter steeds beter af en het aantal aanbeten overstijgt de vangsten ruim.
 |
| Niets kon ons van het lachen afhouden deze dag. |
Zoals gezegd; het water kwam rijkelijk van boven, werd over ons uitgestort. Bovendien bleekOscar dit water rechtstreeks toegang tot zijn "kleine heer" te hebben verschaft. Vergeten de deur te sluiten, zeg maar. Dit leverde een onzindelijke aanblik op, toen de zon ging schijnen en de regenbroek uit kon. Aan het einde van de dag bleek dat dichte deuren evenmin zekerheid boden, want ook is was tot op de onderbroek nat!
Het slepen leverde ons weinig op. Slechts één baars maakte ons palet aan roofvissen compleet en het verticaal vissen leverde slechts één mooie snoek op. Dit was wel weer een supergave dril. de vis vocht hard aan het korte stokje en gaf de indruk veel groter te zijn dan de meetlat uiteindelijk aangaf. Nu weet ik het al niet eens meer precies. Iets van dik tachtig centimeter meen ik. En nu wil zeggen al weer 2 en een halve week verder en acht vistrips! Tjonge de tijd vliegt, zeker als je veel op het water zit.
 |
| Een zonnige snoekbaars |
Gelukkig hebben we ons nog wat kunnen drogen aan de zon, die erg laat doorbrak. De regenkleding kon uit en we warmden lekker op. De snoekbaarzen trokken zich niets aan van regen, wind en zon, die bleven maar komen. Dat wil zeggen de aanbeten, want het blijft een raadsel waarom zoveel aanbeten geen vis opleveren.
 |
| Resultaat afwingen |
Ook op de terugweg vingen we op de productieve stekken andermaal vis en Oscar kon zijn eigen producties beproeven en het resultaat waarderen. Dat is eigenlijk altijd wel aan de orde wanneer dit heerschap instapt. Nieuwe dingen inzetten en resultaat afdwingen.
 |
| Wij blijven gaan, ook als we nat kunnen worden. |
Op het laatst moest de regenkleding toch weer aan en lieten de luchten ons zien, dat we ons er maar bij hebben neer te leggen of thuis moeten blijven.
Wij hebben weer een topdag mogen beleven en genieten er nog steeds van, de foto's bij de hand.
