12 juni 2016 Altijd weer gezellig, hoewel de vangsten mager zijn.

Werpend,vlak onder het kantje weggeplukt.

Hoewel het ook wel eens geheel anders is, treffen we vandaag een taaie dag. En dat het niet alleen aan ons ligt vernemen we ook wel van onze collega's. Ook de techniek kan daarbij een rol spelen. Zo ervaar ik vaker dat al die jaren op het water, veel opleveren. Het verticaal vissen bijvoorbeeld, vergt toch wel oefening, zo blijkt mij dikwijls.








Ynze is in ieder geval weer toe aan een dag vissen en wij gaan er voor. We spreken af bij een helling die uit de stroom ligt en zien dat het water zo hoog staat dat de kade niet eens gebruikt kan worden. Dus wordt het instappen vanaf de stenen naast de helling en op naar de rivier.

Dan ineens toch een paar vissen.

Langs de kribben en in de vakken er tussen laten we de shads hun werk doen. Er is nog één andere boot te bespeuren en zo te zien is die druk zoekende. Dat valt goed te begrijpen, want het blijft muisstil daar beneden.
Na meerdere kribvakken aan de tand te hebben gevoeld komt er dan ineens toch wat actie. Een paar snoekbaarzen blijken bij elkaar te liggen en bijten toe.







Dan komt er een andere boot op ons afgevaren. Het blijkt een collega visgids te zijn. Hij meldt trots dat ze net een snoekbaars van 95 cm hebben gevangen. De techniek die wordt toegepast is werpend vissen. Dit doet hij dan op specifieke plaatsen en vaart daar grote afstanden voor. In mijn beleving maakt dit het vissen erg onrustig. En daarom werpen wij ook maar gewoon op alle plekken die we tegenkomen en ons geschikt lijken.

De concurrentie moet ook aan de kost zien te komen.

Toch blijkt dat ook deze techniek vandaag erg weinig oplevert. Dat je tegen die ene bonusvis kunt oplopen, blijft ook zonder werpen mogelijk. Toch werpen wij nu ook iets meer en uiteindelijk met succes. Vlak onder een kantje, misschien één meter diep, volgt de aanbeet en kunnen we weer een vis toevoegen aan de  vangst.

Ga van mijn stek!

Gelukkig wordt het weer beter en kunnen we wat kleren afleggen. Wanneer we weer richting de helling willen gaan, zien we andermaal mijn collega en horen we dat het toch wel erg taai is vandaag. Dus toch hetzelfde als bij ons.

Ondertussen hebben we wel veel mooie dingen gezien, zoals de visdiefjes die zich van onze aanwezigheid weinig aantrekken.






Als we vlak bij de helling nog even de stekken die in de ochtend succesvol waren bezoeken, komt er toch nog enige activiteit en kunnen we nog een paar vissen toevoegen aan de vangst. Ten slotte nemen we genoegen met zes vissen. Dan is het tijd dat de boot weer op de trailer gaat, want het thuisfront wacht op Ynze. Op zich kunnen wij het nog uren volhouden. Wij willen het leuk houden en voor herhaling vatbaar. Dan is het van belang dat je de gemaakte afspraken nakomt toch! Ook als voorbeeld naar de  kinderen.

Wij kijken terug op een magere maar waardevolle visdag en zien uit naar de volgende.