Jan-Philipp staat op het punt met zijn gezin op vakantie te gaan, maar eist nog even een dag voor zichzelf op. En zo treffen we elkaar, op een laat tijdstip, om het relaxed te houden. En dat zou het helaas ook heel lang blijven ..................Hoewel het weer op zich goed was en er een behoorlijke stroming op de rivier stond, was er weinig activiteit.
We spraken anderen die het eveneens een taaie aangelegenheid vonden. Maar daar koop je zo weinig voor. Dus haalden wij alles uit de kast om vis aan de schubben te komen. We visten de kribkoppen uit en andere plekken waar de stroming normaal gesproken zich toch enige rovers ophouden, Ze waren er waarschijnlijk ook wel, maar lieten hier weinig van merken.
Of we nu werpend visten, sleepten of verticaal visten, geen teken van leven. Diep of ondiep, geen teken van leven. Stromend water of stil staand, geen teken van leven.
We begonnen het al bijna op te geven, maar ik zit zo niet in elkaar. Dit is toch te gek voor woorden. Bovendien bleek een andere boot toch vis aan de schubben te zijn gekomen. En dan heb ik zoiets van; wat een ander kan, moet ik toch ook kunnen. Niet dat ik er onder lijdt als het desondanks niet lukt, maar even doorbijten is dan toch de aangewezen weg.
En zo kwam daar ineens toch die harde dreun en konden we een fraaie snoekbaars landen. Eindelijk toch een stek met actieve vis aangeboord? Ik had weer nieuwe hoop en warempel, even later kwam die tweede tik.................. die helaas niet bleef hangen. En zo moesten we genoegen nemen met wel heel weinig vis.
Wanneer je desondanks een fijne visdag hebt gehad, heb je mijns inziens de dag goed besteed en met dat idee ging JP op vakantie. Daar haalde hij zijn revanche, die ik via de app mocht aanschouwen.
 |
| Een zalm van het liefst 105 cm! |
