20 februari 2016 André vangt zijn eerste verticale vissen.

Schitterende donkere baars op de Komodo.

Na een eerste poging eind december volgt nu de herkansing. Het weer werkt niet echt mee, maar we kennen een stek die wellicht nog wat vis prijs zal geven.

Het water staat erg hoog en de wind is hard. Hierdoor is het traileren iets lastiger en vallen veel stekken af.







Maar omdat het in het leven gaat om wat er wel is (glas half vol) zijn wij zeer gemotiveerd om de weinige kansen die we wel hebben, optimaal te benutten. Na een stevige tocht over het ruige water, varen we een rustiger plek op. Ook in die zin dat er nog geen andere visboot is waargenomen. Pas als wij terug varen naar de helling zullen we onze enige collega van vandaag waarnemen.

Eerste verticale vis van de dag.

André had de vorige keer geen geluk. Verticaal was er weinig te beleven en slepend wist de grote vis die werd gehaakt, zich los te werken. Nu hopen we dat hij daadwerkelijk een stap kan zetten in de verticale visserij, zodat hij het vanuit zijn eigen boot verder kan ontwikkelen.

Ik vaar enige keren het talud op en af, zo tussen de 3 en 10 meter. Het duurt enige tijd voordat André zijn eerste vis van deze dag haakt. Zo rond de zeven meter haakt hij een schitterende donkere baars. Het bruidskleed al aan, zou je haast zeggen. De Komodo was er goed voor.

Toch weer gelukt.

We merken dat de aanbeten zo rond die zeven meter blijven komen. Blijkbaar is er veel kleine vis aanwezig, die dikwijls weet te lossen. Toch komt er af en toe een visje binnen.

Dan besluiten we verder te varen en wel rond de drie à vier meter te slepen met shads. We varen hierbij op de elektromotor. Geruime tijd gebeurt er niets, totdat ik een stevige aanbeet krijg. Helaas weet deze vis te lossen.
Verder gaat er nog een shad verloren en daarmee moeten wij het doen.





Na enige tijd besluiten we terug te keren naar de eerste stek. En daar is nog steeds activiteit. Plotseling krijgt André aanbeet na aanbeet, maar er wil niets blijven hangen. Blijkbaar zijn de vissen zo klein dat het staartje wel pakken, maar het dregje dat er vlak voor hangt niet weten te vinden. Of ze zijn zo slim en zitten ons te pesten. Ook komt het regelmatig voor dat de staart over dit dregje wordt gevouwen.

Veel kleine vis, waarvoor de shad al snel te groot is.

Ten slotte krijg ik nog een serieuze vis aan de lijn. De dril is mooi en de vreugde groot. De vis meet 68 cm, maar is enigszins gewond. Aan de onderzijde bij de buik gaapt een forse wond. We zetten de vis daarom snel terug. Dan maar geen foto.










Dan vinden we het welletjes, want de regen komt opzetten en de wind trekt nog verder aan. We kunnen niet meer varen zoals we zouden willen. De controle gaat verloren en het wordt echt onplezierig.

We varen terug en gaan traileren. Ik heb aan de achterzijde van de boot een lang touw bevestigd om hem recht achter de boot te kunnen houden. Dat valt niet mee, omdat de steiger onbruikbaar is geworden door het hoge water. Helaas krijgt de wind ineens zodanig vat op de boot dat het touw geen nut heeft en hebben we de boot helemaal verkeerd achter de trailer liggen. gelukkig neemt André direct actie en banjert door het water alsnog de steiger op. Het resultaat? Kletsnatte voeten, maar ook de boot goed op de trailer. Nogmaals dank André.