2 januari 2016 Gelukkig Nieuwjaar !!

De titel is ontleend aan de vele keren dat ons vanaf de oever een gelukkig nieuwjaar werd toegewenst. Echt zo'n dag dat mensen aandacht voor elkaar hebben en ontspannen zijn. Zo begon ook onze visdag. Hoewel een beetje nat, was het overwegend droog. Jan-Philipp stond al in de buurt te wachten en ik attendeerde hem met een kort toetertje op mijn aankomst.






Nadat ik bij de helling had gekeerd, kwam hij al aangereden. We hadden er beiden zin in. Nadat de boot te water was gelaten, bracht ik de auto en trailer weg, bracht alle vereiste sloten aan op de trailer en wandelde terug. Onze dag kon beginnen. Er vielen wat regendruppels, maar gelukkig kon je niet spreken van een echte bui.

Het duurde geruime tijd voordat de eerste aanbeet kwam. Geen grote vis, maar het begin was er. We hebben niet van alle vissen foto's gemaakt en enkele zijn het water niet eens uit geweest. Zo vanuit het rubberen net weer weg zwemmen, na het onthaken is een mooi gezicht.

De hiernaast afgebeelde vis zetten 80 cm op de lat. Een mooie stevige vis, die JP trakteerde op mooie sprongen tijdens de dril. Echt een vis om je nog lang te herinneren.

Het was dus geen dag van vele aanbeten die elkaar opvolgden. Na iedere aanbeet verstreek  er behoorlijk wat tijd alvorens de volgende vis zich meldde.

We vingen zowel op shads als op pluggen en varieerden om de spanning er in te houden.

Maar zoals gezegd, het bleef heel leuk en geleidelijk aan liep de teller op. Ook een heel klein exemplaar kwam even kijken bij de boot en kon heel snel zijn weg vervolgen. In eerste instantie dacht ik nog even dat het een baars was, maar het ging dus echt om een snoekje.

Er kwam nog een vis van tachtig cm binnen. Een mooi dik exemplaar en ook nog één van 75 cm. Zo gaande weg liep de teller op naar 7 vissen en hadden we nog tijd voor meer.

IJsvogels lieten zich ook weer zien, hoewel de zon zijn licht niet deed schijnen op deze juweeltjes.






Wat erg leuk was, betrof de begroetingen van enkele mensen vanaf de oever. Een auto stopte om te zien wat voor vis we binnen haalden en de chauffeur wachtte tot vis was geretourneerd. Voordat hij vertrok wenste hij ons nog een gelukkig nieuw jaar. Ook een dame die wandelde lachte ons toe en wenste ons eveneens een gelukkig nieuw jaar. Heerlijk toch als je elkaar niet kent, maar toch zoveel oog voor elkaar hebt om deze gedachte uit te spreken.

Als klap op de vuurpijl kwam in eens die vis van bijna een meter. JP had een real eel aangeschaft en wilde deze wel eens proberen. Omdat dit  kunstaas niet was verzwaard, zetten we er een gewicht voor, zodat de eel dieper zou lopen. Het duurde niet eens zo lang of JP dacht weer een "Hänger" te hebben. Dit was al vaker gebeurd en dus waren we niet verwonderd. Toen ik me omdraaide zag ik evenwel direct een flinke kolk op de plek des onheils!

De eel was gegrepen en wel door een hele dikke vis. Deze bleef geruime tijd erg diep en het kostte JP moeite om de vis omhoog te krijgen. Wat een schitterende boomstam was het zeg! Na enkele korte runs was het klaar en konden we de vis scheppen.

Op twee centimeter na een echte meter. Maar wat maakt dit uit!

We maakten er alle tijd voor om de vis te onthaken en te fotograferen, Deze woog er echt in en was schitterend getekend. De grootste snoek ooit voor JP. Wat wil je nog meer? Zo'n eerste visdag in 2016 en dan 10 vissen vangen, waarbij zo'n juweel.

Zo is de eerste visdag van dit jaar direct tot "Highlight" verheven. Zo ervaart JP onze visdagen, liet hij me in een terugblik op 2015 weten. Mij geeft dit veel voldoening,
temeer daar de vissen niet altijd voor het opscheppen liggen.

De terugreis verliep verder gesmeerd, behalve nog een hanger die evenwel ook weer los kwam. Gelukkig dus geen verliezen vandaag. Of het moet de grote Dullshad geweest zijn, die ernstig gehavend raakte doordat de onderlijn er bijna helemaal door heen werd getrokken. 

Het laatste stuk vaarden we snel door, want de zon was vertrokken en de schemering trad in. Gelukkig is de helling goed verlicht en was de klus snel geklaard. terwijl ik de trailer haalde, kon JP zijn spullen al in de eigen auto laden. Toen de Tomasco het water uit was, kon hij de lange reis naar huis aanvaarden en maakte ik de klus af.