20 december 2015 Wij sluiten het seizoen af en maken een ontdekkingsreis.

Het is de laatste keer met Luus dit jaar. De data voor 2016 zijn alweer gepland. We zien dus veel perspectief. Deze trip biedt in ieder geval voldoende uitdaging voor het nieuwe jaar.

Aangezien Luus problemen heeft met zijn buitenboordmotor, zet hij een troef in. Dat wil zeggen dat ik toch ga varen deze keer. Dat valt wel mee hoor, want Luus bediend altijd de Minn Kota en deze zal weer volop in gebruik zijn tijdens deze dag. Want wij vissen graag een hele dag verticaal en zo ook deze dag.

Team Pro Staffers van Spro.

Maar eerst drinken we koffie bij mij thuis. We hebben weer veel bij te praten. Bijvoorbeeld de start van een pro staff team van Spro dat enkele dagen geleden officieel van start is gegaan. Deze gelegenheid heb ik helaas voorbij moeten laten gaan.

Toch realiseren we ons dat we dit op het water en onderweg er naar toe ook kunnen doen. Snel hevelen we de spullen van Luus in de Subaru en daar gaan we. Het is lang geleden dat ik op onze bestemming ben geweest. Die ene keer dat Luus zijn auto en trailer onder water zag verdwijnen zal ik nimmer vergeten. gelukkig dreef de boot toen weg, met al onze spullen erin.

Nu staan er zeker al zeven lege trailers, want wij zijn zeker aan de late kant. Ons maakt het niet uit. We willen lekker ontspannen en hopen op een paar mooie vissen. Het weer zit in ieder geval heel erg mee en dat draagt bij aan de ontspanning. Niet veel later genieten we van onze tocht naar de stekken en zien onderweg al veel actieve boten.

Luus laat mij de keus en ik vaar stroomopwaarts. Voor mij doorgaans een logische keus bij het verticalen. Dan kan ik met de stroom terug driften, met behulp van de elektro weliswaar. Wanneer ik een smalle ingang naar een putje zie, stel ik voor deze ven aan de tand te voelen. Luus stemt in en dus laat zijn shad zakken. Hij bedient dus de Minn Kota en jawel hoor! Voor ik zover ben zit hij zijn eerste vis te drillen.

Die kwam van een meter of drie. Niet diep dus! Nog even doorzetten dan maar en meneer zit alweer zijn tweede vis te drillen. Deze keer een hele mooie stevige vis. Een mooie combi met de nieuwe PFC pet.

Omdat er hierna geen aanbeten meer volgen, wagen we ons op de put. De standhengel die Luus heeft uitgezet, maakt een geweldige sprong, wanneer daarop een harde aanbeet komt. Helaas blijft de vis niet hangen. Ondertussen realiseer ik me dat ik niet echt lekker zit te vissen. De drukte van de achterliggende dagen heeft me in zijn greep. Ik moet dus bewust meer gaan ontspannen om optimaal te vissen en te genieten.

Op het putje komt het niet echt van. Er gaat zelfs een shad verloren. We besluiten in de luwte even een pauze in te bouwen. De boot ligt tegen de kant en maakt het mogelijk even de benen te strekken en van de "nood" een deugd te maken. In de boot nuttigen we het één en ander. Dan kunnen we er weer tegen aan.

Bij de ingang lokt Luus nog een aanbeet uit, maar daar blijft het bij. We varen verder tot we een andere ingang zien, die ons aantrekkelijk voor komt. terwijl wij daar parkeren komt er stroomafwaarts nog een boot aangevaren. Deze gaat gewoon voor ons liggen en even later passeren we elkaar rakelings. Er wordt geen woord gewisseld. We laten het maar voor wat het is. Even later vertrekt die boot weer, onverrichter zake. Voor ons zit er na meerdere driften ook niets anders op.

Dan besluit ik direct door te varen naar het eindpunt. Dat wil zeggen dat we daar niet zonder meer verder kunnen varen. Bovendien staat de klok niet stil en hebben we op de terugweg nog veel kilometers te overbruggen. Bij dit eindpunt aangekomen, zien we direct goede mogelijkheden. Er staat een prachtige stroming met mooie keerstromen.

Luus neemt de besturing met de Minn Kota weer ter hand en al snel volgende eerste vissen. Mooie snoekbaarzen, een baars en een snoek komen in de boot.

We hebben het reuze naar onze zin en genieten naast de grote vissen ook van die kleine lefgozers. Kleine snoekbaarsjes die zich met veel bravoure op de shads storten, waarna de twijfel toeslaat, omdat je geen of nauwelijks weerstand voelt.

Dit is echt een stek die we in de toekomst zeker vaker gaan bezoeken. Maar nu zien we ons genoodzaakt om terug te gaan, temeer daar we nog een interessante opening naar een zandafgraving hebben gezien, die we niet onbenut willen laten.

Zo gezegd zo gedaan, we varen terug naar de beoogde stek.  Luus neem de boot weer over en stuurt ons nauwkeurig langs het talud. Onze verwachtingen komen uit, want ook hier komen er weer enkele vissen in de boot. Ondertussen zakt de zon steeds verder weg en zien we ons genoodzaakt te vertrekken.

We beginnen eerst met inpakken, zodat we dat straks niet meer hoeven doen. De boot kan dan direct het water uit en de ingepakte spullen zo de auto in. We zijn dik tevreden met 14 vissen in de boot en varen in opperbeste stemming terug. Slechts één trailer staat er nog naast de onze dan. Zo kan het dus ook. De één begint vroeg en stopt eerder, Wij zijn laat gestart en komen in de schemering het water af. In het licht van een lantaarnpaal, ruimen we de boot uit en zetten deze vast. Dan gaan we huiswaarts, op naar de koffie die op ons staat te wachten.