2 december 2015 De rivieren stromen weer, eindelijk!

Zoals dat vaker bij ons gaat, is er ineens die ingeving: misschien kunnen we deze week wel een dag samen vissen en bijpraten. Dit lukte helemaal en de stress laten we dan achter ons.

Zoals gezegd: geen stress. ook niet wanneer Willem later dan verwacht binnen stapt. Eerst moest re op kantoor nog het e.e.a. gebeuren.
Ik heet hem van harte welkom en wil zoals afgesproken toch eerst aan de koffie. Eerst even tot rust komen en afstemmen.




Dan vertrekken we naar de helling. Deze is erg verlaten en ik zie tot mijn tevredenheid dat het water weer een normaal niveau heeft bereikt. Dan maar snel richting rivier. Met twee lichte mannetjes erin wil de Tomasco wel. Vlak voor de rivier wil ik het proberen op een diep gat. Omdat we hier geen reacties krijgen op de aangeboden shads ga ik verder. Ook op de kop komt er geen respons. Dan maar direct verder.

Direct door naar het verste punt, omdat we meer boten op het water zien verschijnen. We zijn nog niet zo lang bezig wal ik een tik op mijn hengel krijg en de dril inzet. Het hoeft echter al niet meer: gelost! En dit zou niet de laatste keer zijn, zo bleek later. Slechts de helft van de aanbeten wisten we uiteindelijk te verzilveren.

Willem laat even later zien hoe het wel moet en herhaalt dit kunstje later nog eens. Zo de kop is er af.
We laten de boot mee driften met de stroom, totdat het stromen stopt en weten op deze manier nog een vis te vangen.

Andere boten zien we komen en gaan. Wij besluiten nog een andere plek te proberen. Hier zet ik de dropshothengel in. Helaas zonder succes. er is geen intersse in grondels of voorns.


Wel is er weer interesse inde shad van Willem. Nummer drie wordt gearresteerd. Hierna is het tijd voor soep. Dat hoort er nu wel echt bij. Dan gaan we terug naar de eerste stekken en weten we beiden weer een aardige snoekbaars te vangen. Dat ik daarbij steevast beweer dat de mijne verreweg de grootste is, wordt door Willem keer op keer bevestigd. we snappen elkaar maar al te goed!

Zo mijn eerste vis is eindelijk binnen. Na een aantal stevige aanbeten, werd ik het toch wel een beetje zat, dat er geen bleef hangen.
Nu eindelijk gelukkig wel. Want het zal toch niet zo zijn dar Willem alles voor mijn neus weg vangt!

Dan wordt het tijd om terug te gaan.Op die terugreis pik ik nog even een ingang mee. En als of de duvel er mee speelt, de kansen keren plotseling. Ik krijg vier aanbeten, waarvan er drie verzilverd kunnen worden. En Willem? Niets meer!
Het is toch niet te filmen. In ieder geval zijn we geen van beiden een Shadowman, maar wel allebei Sunnyman.







Ten slotte pakken we nog een interessant stuk, waar weinig tijd voor over is. Daar weten we niets meer uit te lokken en vertrekken naar de helling. Zeer tevreden over het resultaat in pakweg 6 uurtjes.
Zulke dagen mogen er meer gaan komen.