17 december 2015 Abnormaal zacht weer.

Op deze "verkeerde" kleur wilden ze wel "" bijten.

Het was zulk mooi weer dat we de verleiding niet konden weerstaan. We troffen elkaar bij de helling, terwijl het juist licht was geworden. In deze tijd van het jaar betekent dit dat je er zeker niet vroeg voor op hoeft te staan. Hoewel het bij een reisafstand van bijna twee uren nog best tegenvalt.

Eduard begint direct enthousiast te praten en dit gaat zo door tot we enige tijd op het water zitten. De hele wereld komt voorbij en de stroom asielzoekers in Duitsland baart ook hem zorgen. De buitenlucht en de omgeving maken het gaandeweg zachter en doet deze problematiek naar de achtergrond verdwijnen. Uiteindelijk krijgt het vissen de overhand en gaan we helemaal op in hetgeen ons deze dag gaat bieden.

Het zal niet veel zijn, zo zal gaan blijken. Het diepe water dat we oversteken toont heel veel signalen en ziet er veelbelovend uit. We maken vele rondes en bezoeken verschillende diepten, maar de diverse stukken kunstaas, weten niet één vis over de streep te trekken. Het zelfde blijkt het geval , wanneer we de ondiepere wateren afvissen.

Op de rivier zoeken we de meest interessante stekken. We drijven langzaam terug met de stroom en bieden gecontroleerd onze shads aan. Dit herhalen we op diverse stekken, maar nergens volgt een aanbeet. Ook niet midden op de rivier of op de ondiepere kanten. Ten slotte biedt de huidige watertemperatuur, 9 graden Celsius, vele opties.








We zetten op een rustig water met mooie stenen kanten onze sleephengels in. Zowel groot als klein aas wordt gepresenteerd, en ook pluggen en rubber. Maar ondanks de dubbele poging, blijft het stil.
Wanneer we de rivier verlaten, zoeken we opnieuw bruggen en taluds. Maar ook hier blijft iedere respons achterwege. We beginnen te beseffen dat dit wel eens een blank zou kunnen worden.

Omdat de duisternis vroeg intreedt, gaan we tijdig terug richting trailerhelling. Voordat we de rivier verlaten zet ik nog een keer in op de zogenaamde kop. En dan eindelijk is het raak. De "verkeerde" kleur (roze) Playboy heeft een snoekbaars over de streep getrokken. Eindelijk: de aanhouder wint.


En er volgt er nota bene nog één, op dezelfde stek. Daarna volgen nog twee beetjes die helaas geen vis opleveren. We zijn blij dat we van de nul af zijn, maar hadden echt wel meer verwacht. Beiden realiseren we ons dat het vissen blijft en dat zo'n dag op het water, zelfs zonder vis, nog altijd zeer de moeite waard blijft.

Wanneer we onze reis voortzetten en slepend nog een vis proberen te verschalken, blijft deze poging vruchteloos. Dan maar door naar de helling om de Tomasco voor het donker gereed te hebben voor de reis.

Met gevulde koeken en een kerststol vertrekt Eduard weer. Voor de twaalfde keer dit jaar keert Eduard terug na afloop van hele verschillende visdagen, althans wat de resultaten betreft. De grootste paling (85cm), roofblei (80 cm) en snoekbaars (89 cm) kwamen dit jaar in de boot. De 50 cm van de grootste baars werd geëvenaard en ook mooie grote snoeken werden er gevangen, evenals windes.

Ook de vogels hebben ons veel vreugde bezorgd. Overigens is het maar goed dat Eduard zijn geweer aan de wilgen heeft gehangen. Inmiddels al weer 20 jaar geleden. Bij het zien van overvliegende ganzen schat hij altijd zijn kansen opnieuw in. Ik ben blij dat het daarbij blijft. Het catch & release vissen past Eduard inmiddels ook beter.

We kijken met hele fijne herinneringen terug op 2015 en onze verwachtingen voor 2016 zijn al weer hoog gespannen. Daarbij dient te worden opgemerkt dat ze zeker niet te hoog gespannen zijn, want het vissen op zich staat centraal.