4 november 2015 Opnieuw genieten in een andere omgeving.

Vandaag is het de tweede dag voor ons. We hebben gekozen voor een andere bestemming. Wel natuurlijk en met veel natuur en weinig mensen. Dit is wat Guido aantrekt en daar zetten we onze zinnen dus op. Na het gewone ritueel van samen een bakkie doen en dan op naar de bestemming. Daar scoren we eerst een dagvergunning. Daarna gaan we snel door naar de helling.





Wanneer we stoppen komt er al iemand aan om de poort te openen. Letterlijk althans, want aan de andere kant van de slagboom wacht ons een schitterend stuk water. Helaas is heel veel blad en plantenresten in de hoek van de helling opgestuwd. Wanneer we dit hebben overwonnen, kunnen we aan de gang. Een gang die geruime tijd zal duren eer de eerste vis zich meldt.

De omgeving is schitterend. Helaas is het vochtiger dan gisteren en moeten we enige regen verdragen. Zoals gezegd, moeten we geruime tijd op de eerste vis wachten. Maar dan komt deze toch. Op een Kickin Minnow van groot formaat, waarop ik enige dagen daarvoor ook een vis mocht vangen. De aanhouder wint en zo laat na vele jaren dit stuk kunstaas zijn vangkracht alsnog zien.

Het is een dag van lange afstanden slepen, met af en toe een mooi stuk om uit te gooien. Helaas weten we bij het werpen niet één vis te vangen, terwijl dit enige dagen terug precies omgekeerd was! Met andere woorden: vissen is iedere keer weer anders. Maar gaandeweg komen er toch de nodige mooie vissen binnen. Zowel het grote aas (Kickin Minnow 25 cm) als de veel kleinere Ikiru van Spro weten vis te verleiden.






De koeken hebben we trouwens thuis gelaten. Het wil nogal eens gebeuren dat zowel de gasten als de gastheer het nodige bij zich hebben. Dit is natuurlijk lang niet altijd even gezond, maar wel lekker. Omdat we het vooral gezond willen houden, hebben we dus besloten niet in de verleiding te willen komen en het gewoon thuis te laten.

Wij scharrelen zo gaandeweg onze vissen bij elkaar. Uiteindelijk komen er een stuk of 8 binnen. Doorgaans 60 à 70 cm groot. Een paar kleinere zijn ook van de partij. Ondertussen is het helemaal droog geworden en vangen we af en toe een paar zonnestralen op.

Ook nu weer constateren we dat het licht snel afneemt en het kouder wordt. Tijd om terug te keren naar de trailerhelling. Daar aangekomen haalt Guido de sleutel voor de slagboom en staat even later de Tomasco weer op het droge.

De spullen in de boot hadden we onderweg al ingepakt, zodat deze zo de auto in konden. Dan is het tijd voor de thuisreis. gelukkig dachten we er op het laatste moment aan de slagboom weer af te sluiten.

Ik breng Guido weer thuis, die zich al weer op maakt voor zijn volgende visdag met een vriend. Dan gaan de mannen op de fiets in de omgeving vaarten en tochten afvissen. Hoe mooi kan het allemaal zijn!


Reactie achteraf: 

Bedankt voor de foto's en de twee fijne dagen. Het was een goede beslissing om bij je in de boot te stappen , dit voelde erg goed.
Tot ziens en hopelijk tot gauw.

Guido