Na een flinke rit met de auto konden we de boot te water laten. Water dat we zeker een half jaar niet hebben bezocht, vanwege de vele waterplanten en de hoge watertemperaturen.
Op een keerpunt in het traject liet ik de elektromotor zakken, zodat we fijn een poos konden werpen.
Jöran was al even bezig, voordat ik ook aan de slag kon. Er waren een paar aasjes in de boot blijven liggen en die besloot ik als eerste in te zetten.
Je gelooft het niet, maar reeds bij de eerste worp was het al raak. Een flinke snoek had de good old Spro shad te grazen genomen. Een mooie opsteker, die de hoop op meer vis deed opleven. En jawel hoor, niet veel later werd de spinner van Jöran aangevallen. De vis werd echter niet gehaakt en de diverse andere aasjes die op dezelfde stek werden aangeboden bleven onberoerd.
Vervolgens zetten we het slepen voort. Dit bleek vandaag geen rendabele bezigheid. Gelukkig slaagde de Kickin Minow van 25 cm er eindelijk in een vis in de boot te brengen. Ik hoorde de vele successtory's van anderen, maar de mijne had na vele jaren nog geen vis opgeleverd. Het gebruik dat ik er van had gemaakt, had zelfs al geleid tot reparaties en nu eindelijk.... De aanhouder wint dus. Een goed gevoel!
Het bleef helaas ook bij deze ene vis die we slepend vingen. Want een slimme vis wist veel later de shad van Jöran van de staart te ontdoen. Precies voor de achterste dreg was met uiterste precisie de staart geamputeerd. Knap werk hoor.
