 |
| Met 45 cm een nieuw pr. Niet dat dit zo belangrijk is, maar de beleving van zo'n kneiter! |
Guido had na de vorige trip, een paar weken geleden, besloten om nog een paar dagen mee te gaan. Vandaag is de eerste en het zou een hele mooie dag worden. Onderweg naar de bestemming pik ik hem op en na een kop koffie zetten we koers naar de helling. Het water ziet er goed uit, beter dan verwacht in ieder geval. Geen spoor van troebelheid, maar een prima zichtdiepte.
We zetten koers en weten ons verzekerd van een paar aantrekkelijke kunstaasjes. Deze hobbelen rustig met ons mee. Het weer is wat nevelig maar het zicht is goed. We bekijken het één en ander wat ons onderweg opvalt. De put waar baggerschepen worden gelost, varen we ook even in. Gewoon met eigen ogen zien hoe men dergelijke zaken aanpakt. Dan weet je tenminste waarover je het hebt als het onderwerp ter sprake komt.
De vissen laten onze aasjes helaas ongemoeid. We passeren een sluis, een topstek dus, althans volgens de boekjes. Er kunnen wat dat betreft heel wat boekjes de prullenbak in. Bepaalde stekken zijn ondanks een schitterend aanzien boven de waterspiegel, onder water blijkbaar een stuk minder aantrekkelijk. Zo ben ik niet meer verbaasd dat deze stek geen vis oplevert.
We schuiven voorzichtig onder een lage brug door en bestoken damwanden. Andere bruggen volgen en nog steeds niets. Het gaat er op lijken dat de cadeaus die de jarige Guido vandaag hoopte uit te pakken, niet beschikbaar zijn.
Uiteindelijk komt er toch een baars in de boot. Hopelijk volgen er meer. Dan ineens staat Guido een flinke vis te drillen. Gewoon zoals vissen dus gaat, van het ene moment op het andere, kan de situatie geheel anders zijn. Terwijl ik de andere hengels binnen haal en het net in gereedheid breng, blijft de vis diep. Uiteindelijk laat een grote snoek zich zien om even later te poseren in de handen van de jarige Guido.
Dit geeft hoop en jawel hoor, niet veel later meldt een tweede snoek zich. Iets kleiner dan de eerste, maar altijd nog een indrukwekkende vis. We zitten blijkbaar in een bijtmoment en Guido heeft zijn tweede cadeau in ontvangst mogen nemen.
Tijdens dit traject komt er ook nog een tweede baars binnen. En zo zitten we van nul op vier vissen. Bovendien is er regelmatig een prettig zonnetje die ons verwarmt.
Omdat de dagen in de wintertijd aanzienlijk korter zijn moeten we af en toe stukken doorvaren om tijdig terug te zijn bij de helling. Want we willen niet in het donker knoeien en bovendien heeft Guido nog een etentje tegoed deze avond.
Onderweg nemen we nog wel even een diep stuk water mee in ons programma. Dit hebben we bewaart voor de terugreis en zo gezegd, zo gedaan. We zijn nog maar net weer gaan slepen of Guido is opnieuw aan de beurt. Er wordt een stevig gevecht geleverd, daar onder water. Onze gedachten gaan uit naar een snoek. Maar dan zien we een kapitale baars in de oppervlakte verschijnen. Zo'n grote baars heeft Guido nog nooit gevangen. Kun je nagaan wat een vreugde er ontstaat. Ik neem het zekere voor het onzekere en schuif het rubber net onder de vis. Wat een afsluiter zeg! We lezen 45 cm af op de meetlint en zien dat de vis een guitige bek heeft. Een heel speciaal cadeau dus!
