Plotseling hangen André en Sergej weer aan de lijn. Zoiets van vissers / vissen of wel gasten / gidsen.
Of er zaterdag gevist kan worden. Ja dat kan dus, maar waar? Ik zet een aantal zaken op een rij en zie dat weer, wind en gebrek aan stroming er toe leiden dat enkele bestemmingen af vallen. ik houd er twee over en de mannen maken een keuze.
Om 8.15 kom ik aanrijden en zie de mannen al staan wachten. Ze hebben de nieuwe bestemming gevonden en zijn enthousiast. Ik hoop dat dit zo zal blijven.
De mannen maken zich gereed voor een lang verblijf op het steeds kouder wordende water en daarmee steeds koudere water. Ondertussen laat ik de boot te water en dan kunnen we starten.
We slepen diverse soorten kunstaas achter de boot in de hoop een mooie vis te mogen vangen. Deze laten onze aasjes echter ongemoeid.
We verbazen ons bij het zien van twee dames / ice-women, zullen we maar zeggen. Ik kijk op de dieptemeter en deze vertelt me dat het water 11,3 graden koud is. Vroeger heb ik ooit bij 13 graden zwemtrainingen gedaan en dat was al niet te harden. Ik had uren nodig om alle rillingen van de kou kwijt te raken. Maar deze dames hebben wellicht meer vet op de botten dan een joch van ongeveer 14 jaar oud.
Ook op de rivier lijkt het ook wel uitgestorven. Een boot die al geruime tijd op het water zit, laat ons weten dat zij evenmin een teken van leven hebben bespeurd. Dat betekent niet veel goeds! En inderdaad, wat we ook proberen, geen vis gaat de uitdaging aan.
Dan besluiten we verticaal te gaan vissen. Ik heb tussen de 5 en 6 meter wel wat vis bij elkaar zien liggen en zoek deze stek weer op. Ik ben nog maar net bezig wanneer ik een baars haak en land. Deze gaat snel terug, zonder foto! Er zou toch wel meer vis komen nu, is de veronderstelling. Jawel hoor er kwam nog één vis, Gelukkig aan de hengel van André.
We weten dan nog niet dat het hierbij zal blijven. Twee vissen vlak achter elkaar en dan is het helemaal voorbij.
Wat we ook proberen, niets helpt. We slepen ook ondiepere stukken en kribkoppen af en verticalen nog op aantrekkelijke plekken.
Niets mag baten en ook tijdens de laatste meters naar de helling, waarbij bekende oevers worden afgevist, blijft het verloop teleurstellend. Dan gevende mannen aan dat het mooie is geweest. Niet veel later meren we aan bij de trailerhelling. Met een touw achter aan de boot wordt de boot rechts voor de trailer getrokken en kan even later de kant weer op.
De mannen geven te kennen dat ze een fijne dag hebben gehad, hoewel ze op meer vis hadden gehoopt. Die hoop delen ze met de gids. Maar ja: het blijft vissen!