10 november 2015 Eindelijk die verticale beloning!

Daar is die dan, de vis die je hele lijf doet voelen dat de shad keihard is gegrepen.

Al geruime tijd heeft Eduard een echte verticaal hengel. Dat wil zeggen dat hij het verschil bemerkte tussen de hengel die de Duitse hengelsportzaak hem had verkocht en hetgeen ik zelf gebruikte. Zodoende vist Eduard al weer enige tijd met een echte Godfather. Maar die snoeiharde aanbeet liet nog steeds op zich wachten. Vandaag was het dan zover!

Zoals altijd was Eduard weer ruim op tijd aanwezig. Voor mij gold dit helaas niet. Een voor mij onbekende file gooide roet in het eten. Eindelijk aangekomen bij de helling, bleek Eduard in gesprek met een goede bekende. Ik maakte me direct geen zorgen meer, in de wetenschap dat het wachten zeer gezellig was verlopen.

Ook kon ik mijn oude Quicksilver weer eens gedag zeggen. Wat heeft dat bootje ondertussen een vlieguren gemaakt zeg! Natuurlijk moeten het vis - / vaaruren zijn, maar ik vind vlieguren toch wel erg toepasselijk. Ik zie de boot nog liggen toen deze bij mij thuis was afgeleverd. Mijn inmiddels overleden maat Harry, maakte er een nauwkeurig passende bodem van hardhout in. De schroeven waren van rvs en prachtig weggewerkt onder plamuur en lak.



De nieuwe eigenaar, witte Piet, heeft ondertussen een hopen zaken aangepast, zodat hij optimaal kan blijven genieten van dit schip. Leuk hoor zo'n ontmoeting en te zien hoe de boot altijd nog intensief wordt gebruikt en verpleegd.

Piet en zijn maat (!) lagen het eerst op het water en waren reeds bezig hun eerste prooi te bestoken met "aantrekkelijk" kunstaas. Wat dit ook mag zijn: aantrekkelijk voor de visser of in het vertrouwen dat het vis oplevert.

Een baars op de Big Bullet

Wij zetten direct koers richting rivier in de hoop onderweg nog een vis te vangen. IJdele hoop deze keer. Maar op de rivier werd de Big Bullet gegrepen door een baars. Een paar honderd meter verder was de Triple Pike Fighter aan de beurt. Een snoek was het haasje. Ik meende dat er meer vis gevangen moest kunnen worden, maar kwam bedrogen uit.

Een snoek op de Triple Pike Fighter

Een vis die op het netvlies blijft staan.

Na diverse andere pogingen slepend een vis te vangen, stapten we over op het verticaal vissen.
Hoewel Eduard verticaal wel een paar baarzen had gevangen met zijn perfecte uitrusting, was die keiharde aanbeet nog niet langs gekomen. Nadat we geruime tijd bezig waren, kwam die aanbeet eindelijk. De Godfather ving de aanbeet goed op en drilde deze in samenwerking met de Red Arc op prettige wijze. Yes, het was gelukt.


We hadden hoop op meer, maar onze wens werd niet vervuld. We wisselden het slepen en verticaal vissen af. Een baars die ik verticaal haakte loste voortijdig. Wat we ook in het werk stelden, de vis was vertrokken of hield domweg de kaken stijf op elkaar.









Onderweg naar de helling langs verschillende oevers en over verschillende dieptes, hetzelfde verhaal.
Voldaan kwamen we bij de helling en even later trok de Subaru Tom weer op het droge. Nadat alles was overgeladen en de rijkleding in orde gemaakt, kon Eduard de thuisreis aanvaarden. In het bezit van een T-shirt in de maar XXXL. Deze was mij toebedeeld bij een tombola op de beurs in Utrecht.
Ik wist direct voor wie deze bestemd was.

Even later kon ik ook vertrekken en kwam in het pikkedonker thuis. Wintertijd dus!