11 oktober 2015 We gaan achter de snoeken aan. De één vangt de ander vaart!!

Inmiddels zijn er al weer twee maanden verstreken sinds we voor het laatst hebben gevist. Nu moet het er weer van komen. We kiezen de Tomasco die het makkelijkst beschikbaar is en dat is de mijne, omdat deze ongeveer naast mijn bed staat.

Dus eerst langs Culemborg om mijn maat op te pikken. Zoals gebruikelijk doen we eerst een bakkie, gevolgd door een tweede.
Dan wordt het hoog tijd om naar het water te gaan.


Aangekomen bij de mij onbekende trailerhelling, blijkt de harde koude wind over het grote water, rechtstreeks op de helling te staan. We treffen de voorbereidingen om de boot te water te laten en ervaren de doordringende kou, die ons attendeert op de komende winter. Tjonge zeg, wat een overgang, van de zomerse naar de winterse omstandigheden. Gelukkig zijn we er beiden op gekleed.

Dan kunnen we afvaren en steken het ruwste stuk water over. In de beschutting van een dijk tuigen we alles op en gaan slepen. Het grote water werkt aanstekelijk voor sportvisboten, zo te zien. We zijn zeker niet de enigen. Af en toe lijkt het erop of we in een treintje varen.








Toch zoeken we onze weg uitsluitend op basis van de dieptemeter. Af en toe zitten we ondiep en worden afgestraft door dotten planten, die aan de haken blijven hangen. Luus maakt als eerste contact met een vis, maar ziet de aanbeet in rook opgaan. Mijn groot stuk rubber wordt geattaqueerd, maar ook hier blijft het bij een aanbeet.






Gelukkig  weten meer vissen het aangeboden aas van Luus te vinden. Hij is vandaag duidelijk de Sunnyman. Ik ben vooral druk met varen en koers houden.

 De harde wind houdt aan en wij proberen ook nog iets anders. Verticalen bijvoorbeeld, in de luwte natuurlijk, want anders is het niet te doen. Het mag niet baten en dus zoeken we de wind weer op. En we zijn niet de enigen, want vele zeilboten passeren ons blikveld.

 En weer is het Luus die mij tot Shadowman maakt. Een schitterende vis komt binnen en die smile van Luus lijkt ondertussen wel vastgetimmerd. Kan ik in ieder geval mooie foto's van maken!

 Wanneer we weer richting helling willen varen en de boot de bocht neemt, slaat de hengel van Luus nog een laatste keer dubbel en haakt Luus de grootste vis van de dag.
De monsterachtige plug heeft zijn werk gedaan. De vis probeert zich uit alle macht te ontdoen van zijn prooi, maar gaat de strijd uiteindelijk verliezen.

Ik neem de camera nogmaals ter hand en vereeuwig mijn maat nog een keer. Zelf zal ik ook nog lange tijd genieten van het resultaat, dat er mag zijn!










Dan is het mooie geweest en vervolgen we onze weg naar de helling. Na rijp beraad hebben we uitgevonden hoe we onder deze winderige omstandigheden het beste kunnen handelen. Wanneer ik de trailer naar beneden rijd, zit Luus rustig te wachten met de boot aan zijn voeten. Even later is het varkentje gewassen en kunnen we huiswaarts na een zeer geslaagde dag. Want de boot bleek een echte Sunnyboat.