27 september 2015 Spannend!

Helemaal zelf gevangen in het hard stromende water.

De laatste keren was Philipp jr. niet van de partij, maar nu was hij weer present. De enthousiaste verhalen en de vele foto's van de voorgaande trips met zijn vader, hadden hun uitwerking blijkbaar niet gemist.

Omdat de normale route naar de helling was afgesloten, wachtte ik vader en zoon op. Achter mij aan reden ze de alternatieve route die een local me had gewezen. Een betere weg dan de oorspronkelijke zelfs. Weer wat geleerd!

Bij de helling bleek het water nog steeds erg laag te staan. Met de Subaru moest het gewoon lukken. Daar had ik alle vertrouwen in. Achteraf volkomen terecht, want de four wheel trok de Tomasco in de lage gearing moeiteloos omhoog.

Als ik de lege trailer parkeer, zie ik een bekende met zijn boot verschijnen en blijkt er al een andere bekende op het water te zitten. Zo zie je maar dat iedere visdag anders is. Mensen die je lange tijd niet hebt gezien, blijken ineens dezelfde keuzes te hebben gemaakt als jij.

Blij met 44 cm baars.

Maar mijn gasten wachten en dus zoek ik ze snel weer op. We kunnen aan de bak. Al gauw hebben we de pluggen te water gelaten en zetten onze zoektocht in gang. Een zoektocht die geduld verlangt. Achteraf hebben we overigens een hele mooie dag, met 9 vissen en drie soorten in de boot. Waarbij niet eens snoek of snoekbaars.

Het duurt enige tijd als Jan-Philipp zijn eerste vis haakt. In ondiep water heeft de Rapala JSSR-7 een baars van 44 cm verleid tot aanbijten met een landing in de boot tot gevolg. Wij zijn er maar wat blij mee.












Later haak ik twee keer een vis die we helaas niet te zien krijgen. Een derde valt er naast de boot af.
Gelukkig komen er meer en zo kunnen we weer fotograferen. Maar wild is het zeker niet, gelet op de vele kilometers die we ondertussen hebben afgelegd. De andere boten zijn onrustig en zoeken voortdurend naar goede stekken om verticaal te vissen.

Wij besluiten na rijp beraad om een flink stuk door te varen, waar ik snel stromend water weet. Dit is niet mijn eerste keus met gasten, maar nood breekt wet. Het wordt in ieder geval uitkijken geblazen.

Een winde van 50 cm geeft flink partij op stromend water.

Op enige afstand meent JP dat het nogal meevalt met de stroming....
Maar dan komt hij tot een ander inzicht en wil direct aan de bak. Daarvan weerhoud ik hem, zodat hij eerst eens kennis kan maken met deze dynamische omgeving. Een omgeving waar schepen zich anders bewegen en de stroming eerst gezien en begrepen moet zijn, alvorens te gaan vissen vanuit een varende boot.

Zelf af en toe ook aan de bak.

Na eerst goed te hebben rondgekeken nemen we de hengels ter hand. Langzaam stroomopwaarts varend en de kleine dieplopende pluggen dicht bij de bodem houdend. Het duurt niet eens zo heel erg lang als een vis wordt gehaakt die heftig verzet biedt. Ik geef te kennen dat ik de boot terug laat drijven en dat de vis op de plek gehouden moet worden. Zo schuift deze vanzelf in het net; deze schitterende winde.

Doe maar, ook nog een roofblei.

We raken al snel vertrouwd in deze omgeving, waarin het voortdurend oppassen geblazen is. Zeker tijdens het drillen van de vis en eveneens tijdens het fotograferen e.d.  De mannen vinden het reuze spannend en zijn helemaal enthousiast. We vangen meer baarzen en ook een roofblei komt binnen.

Verbaasd over de keiharde aanbeten op dit water.

Na enkele keren een serie kribvakken te hebben bezocht, besluiten we terug te gaan, want daar wachten nog veel kilometers. We menen links en rechts nog wel een paar vissen te kunnen vangen. Dit valt echter tegen. Daarom besluiten we op enig moment dat het mooi is geweest.








En het was echt mooi. Schitterende vissen en mooi weer. Optimaal genieten van deze nazomer. Ook de vogels waren volop in beeld en daar heeft JP er heel wat van geschoten ... Zoals deze jonge zwaan.

In z'n eentje op zoek naar soortgenoten, deze jonge zwaan.

Bij de helling spreek ik nog even de bekende die ook is wezen vissen en die te kennen geeft ook verticaal goed te hebben kunnen vangen. Een ander bekende staat me min of meer op te wachten. Hij heeft de auto zien staan en wil het e.e.a. weten. Wat een ontmoetingen toch allemaal. Maar goed dat ik niet thuis ben gebleven.






Gelukkig hebben we in de boot, tijdens het laatste stuk varen, alles al ingepakt, zodat het opruimen nu geen tijd meer kost en we na het traileren al snel op weg naar huis kunnen gaan.

De foto's zijn ondertussen al allemaal uitgewisseld en doen ons herinneren aan een spannende dag met hele mooie resultaten. JP wil zo weer terug, zo geweldig vond hij deze ervaring.