30 augustus 2015 Het is een onvoorspelbare dag, die goed uitpakt.

De eerste echte vis voor Mark

Jan-Philipp komt regelmatig langs. Vandaag heeft hij Mark mee-gebracht. Mark moet eens een vis gaan vangen, want dit heeft hij eigenlijk nooit gedaan. In zijn kindertijd heeft hij wel eens iets ondernomen, maar nooit iets wezenlijks meegemaakt. Dat moet nu dus gebeuren!

De mannen zijn reeds voor mij bij de trailerhelling. Ze hebben er blijkbaar zin in!






Het is uitermate rustig bij de helling. Slechts twee lege grote trailers staan geparkeerd. Verder niets! Hoe anders zou het er aan het einde van deze dag uitzien! Maar eerst was er de onzekerheid over het weer. Vanuit Tiel kreeg ik bericht dat daar stevige onweersbuien op komst waren. Hoewel de locatie waar wij ons bevonden op dat moment vriendelijk oogde, hing er iets in de lucht!

Wij vaarden de plas op en passeerden een brug. Het weer stond mij niet aan en ik liet weten hier te blijven hangen, om te zien wat ons te wachten stond. Het antwoord liet niet lang op zich wachten. De lucht trok dicht, het begon te regenen, te donderen en de bliksem deed zich gelden. Met de hengels plat in de boot hielden we ons gedeisd.

De regenkleding van de beide gasten liet te wensen over. Mark was helemaal niet voorzien en daarom trok ik snel een poncho over zijn hoofd. We legden de boot vast onder de brug, wat helaas nauwelijks bescherming bood. Gelukkig duurde het niet heel erg lang. We waren echter blij dat het over was en we konden gaan doen wat de bedoeling was: vissen!

Nog steeds met de poncho aan en een baars!

Het duurde geruime tijd eer de eerste vis zich meldde en Mark aan de bak kon. Het was een flinke snoek, die na enige tijd kon worden geland. Jan-Philipp was in zijn opzet geslaagd. Dan maar op naar de tweede vis. Deze kondigde zich reeds vrij snel aan, een mooie baars en dus direct een tweede soort.

Hierna werd het taaier. Maar dat nam niet weg dat we genoten van de rust overal om ons heen. Af en toe trokken een paar plezierjachtjes voorbij en langs de oevers zaten vele vissers, die je nauwelijks opmerkt.

Maar geleidelijk kwamen er toch weer een paar vissen aan boord. Vooral baarzen. En dit ondanks de toenemende hitte.

Het werd steeds drukker op het water en de troep, vooral plantenresten, werd steeds lastiger. Regelmatig moesten de pluggen het water uit om het vuil er af te halen.

Een periode van verticaal vissen leverde slechts één aanbeet op. Die vis losten we helaas.

Ook tijdens het slepen raakten we een paar vissen kwijt.

Even poseren dan maar, zelfs met een pirouette.

Gelukkig was er veel te zien, dat de tocht in alle opzichten de moeite waard maakte.

Vooral de vele ijsvogels die zich dit jaar laten zien, zijn telkens weer cadeaus.

Hier kwamen de mannen voor.

Er kwam zelfs er periode dat we nog een paar vissen achter elkaar vingen.
Ten slotte ook nog een derde mooie snoek.

Het bleef deze dag bij snoeken en baarzen, totaal 8 vissen, ondanks de hitte en het vele drijfvuil.








Terug bij de helling leek het er op dat er zich een volksverhuizing had voorgedaan. Gigantisch wat een drukte zeg. De gehele parkeerplaats vol met auto's en trailers. En overal mensen.

We hebben de boot zo snel mogelijk getrailerd en de meute achter ons gelaten. Hoe rustig was het dan, toen we die ochtend op de rivier voor en achter ons geen boot konden waarnemen. Dit hebben we achteraf nog eens extra gewaardeerd.