19 augustus 2015 Heerlijk ontspannen bijpraten en genieten van de actieve vis.

Met Willem vis ik meestal een keer of twee per jaar. Dan kunnen we bijpraten over de laatste ontwikkelingen en over de voortgang betreffende artikelen.

Het weer was gelukkig een stuk aangenamer dan enkele dagen geleden met Richard en Rens. Wat was het toen warm, inclusief het water.

IJsvogel in de tuin.

Door de regenval van de achterliggende dagen was de watertemperatuur enkele graden gedaald en de aanvoer van vers water vanuit Frankrijk en België hielp ook.

De Tomasco was al te water gelaten toen Willem arriveerde.
Even later vaarden we de rivier op en moesten een keuze maken, links of rechts. Hoewel er rechts veel aan de hand is als gevolg van de herinrichting van de rivieren lokten onze goede herinneringen ons als bij de Lorelei.



We werden als het ware verwelkomt door de ijsvogels. Ongelofelijk hoe talrijk en  nadrukkelijk ze aanwezig waren. We hebben er de hele dag van kunnen genieten. Temeer daar ze veelal als paartjes te zien waren.

Ondertussen zagen we de nieuwe inrichting aan ons voorbij gaan en konden af en toe onze teleurstelling niet onderdrukken. Onze goede herinneringen kenden een andere situatie dan die we nu aantroffen en we realiseerden ons dat deze tijd voorgoed achter ons ligt.

De vogels hadden zich de nieuwe setting al weer eigen gemaakt en dus gaan wij ook deze uitdaging aan.

We startten dus heel relaxed en wachten op de eerste aanbeet. Die kwam van een klein snoekje, die de boot van binnen niet heeft kunnen bewonderen. Eenvoudig omdat de schepnet voldoende was voor het onthaken. Makkelijk hoor in geval van die kleine rakkers, die naar alle kanten vliegen.

Toen begon het goed op gang te komen. Vele baarzen volgden. Niet allemaal even groot maar dat doet er niet toe. Bij ons is iedere vis, groot of klein, van harte welkom.

Op enig moment meende ik voldoende activiteit te zien om over te gaan op verticalen. Dit leverde wel enige aanbeten op, maar nog geen vis. We gingen iets verder uit de kant, om te zien of daar iets te vangen viel.

Plotseling kreeg ik die keiharde aanbeet waarop we hadden gehoopt. Niet heel erg groot maar wel een schitterende vangst, aanbeet en dril, en daar gaat het toch om.

Onze eerste snoekbaars was binnen en dus krijg je vertrouwen in meer. We visten stug door en kwamen op een goed ogende stek. Er kwamen een paar aanbeten, maar zonder overtuiging.



Maar plotseling was het zover. Willem stond zwaar te drillen. Overigens doet hij dat heel relaxed, zodat de vis het werk doet. Het resultaat was een hele forse snoekbaars, die de kreeft vol overtuiging te lijf was gegaan.
Onze dag begon er nu echt hoopvol uit te zien. Wat had ze nog meer voor ons in petto?

We bleven een beetje rondhangen en dit resulteerde in een derde snoekbaars, ook weer verticaal.
Daarna weer terug naar de stek van de eerste snoekbaars. Toen werd de hengel bijna uit mijn hand gerost. Een hele harde klap maakte duidelijk dat de kreeft voor vol werd aangezien en in één keer werd verorberd. De dril loog er niet om en bracht uiteindelijk een snoek van bijna 80 cm in het net.

Het was wel opmerkelijk dat de kreeften zo goed scoorden. De snoek had het voorzien op een opstaande kreeft, waarbij de klauwen omhoog blijven staan, wanneer deze op de grond komt. Maar ook de Erie-koppen deden het goed. Leuk hoor zo'n uitdaging die goed uitpakt en vertrouwen biedt,

De vis had weinig tijd nodig om weer bij zinnen te komen en met een rake klap  ontworstelde deze zich aan mijn hand, die de staart vast hield.

Hoewel het geen hele grote vis was, hebben we wel het gevoel gekregen dat bij een grote vis doorgaans wordt ervaren. Die keiharde aanbeet en een stevige dril, staan in mijn geheugen gegrift.

Na nog enkele verticale meters te hebben gemaakt, zijn we weer gaan slepen. Het was een stuk rustiger dan in de vroege ochtend. Zo af en toe een kleine baars, maar geen bijzonderheden. Totdat de hengel aan de buitenkant ineens werd krom getrokken, Willem had moeite deze uit de steun te halen. Een goed teken!

De dril was ook nu weer indrukwekkend. Gelet op de grootte van de vis, liet ik het rubberen net liggen. Het grotere net bood de vis de ruimte en de gelegenheid in het water te blijven. Nadat de vis was onthaakt en alles in gereedheid was gebracht om snel te meten en te fotograferen, kwam de vis even binnen. Bijna 90 cm gaf de meetlat aan.

De vis kon terug en was snel weer op krachten, om met stevige slagen het diepe water weer op te zoeken.

Langzaam gingen we verder, terwijl de wijzer van de klok dit ook deed. Maar wel zodanig dat een visdag altijd weer tekort lijkt.

We hadden de teller in werking gesteld en konden zien dat deze dag 24 vissen in de boot had gebracht, En daarbij enkele hele mooie.

Bovendien werd deze dag dus omlijst met talloze ijsvogels. Het was echt geweldig zoveel we er hadden gezien.

Kortom een heerlijke dag waar we met veel plezier op terug kijken. Dit had ik Richard en Rens ook gegund.