27 juni 2015 Ron en Michel gaan het grote water ervaren, maar simpel was het niet.

Ron weet er uiteindelijk één te strikken.

Tijdens Tiel Maritiem maakten Ron en ik kennis. Dit heeft er toe geleid dat we deze dag samen met Michel in de Tomasco stapten. Zelf hebben ze ook een boot, maar geen visboot, zoals deze. De mannen willen leren verticalen op de Waal en dat gaan we dus doen.

Twee van dit slag baarzen wisten mijn shad te traceren en waarderen.

De snel stromende rivier en de massale scheepvaart vormen een regelrechte uitdaging. De plek die ik kies om bij de Waal te traileren, moet altijd veilig zijn, zeker met gasten. Inmiddels weten Ron en Michel precies wat ik bedoel. Alvast een deel van de lering van vandaag.

We starten rustig met het leren aanbieden van het kunstaas. De plek die ik hiervoor kies biedt weinig stroming en geeft de gelegenheid verschillende loodgewichten te ervaren.

Dan gaan we echt aan de slag. Af en toe moet er een zwaardere loodkop worden gemonteerd, om voldoende controle te houden. Langzaam met de stroom mee vissen gaat nog wel, maar tegen de stroom op of bij veel verval wordt het snel lastig.

Omdat er een boot in onze directe omgeving bezig is, ga ik verkassen. We steken de rivier over en gaan weer met de stroom mee. Een klein tikje op mijn hengel, doet mij aanslaan en een kleine snoekbaars komt ons verblijden. Het kan dus! Als even later een tweede langs komt, kt=rijgen we er nog meer zijn in. Helaas komen we bedrogen uit.

Op enig moment wil ik terug naar de andere kant. Daar kunnen we ook behoorlijk slepen en wie weet. We belanden echter eerst in een doodlopend zijstroompje. Daar gaan we werpen, in de hoop een snoek te vangen. Het lukt echter niet. Wanneer ik een kleine shad monteer en deze vanaf de over binnen tik, komt er een aanbeet. De derde snoekbaars is een feit, hoewel ze bij het landen kiest voor een quick release.

Wanneer we de rivier weer opzoeken weet Michel op dezelfde wijze een baars te strikken. Deze komt echter al los eer de boot bereikt is. In ieder geval weer actie. Dan gaan we slepen, maar moeten ervaren dat dit geen uitkomst biedt.

Bij een stek waar we vanochtend zonder resultaat ons best deden, komt nu wel actie. Ron overmeestert zijn enige snoekbaars van deze dag. Erg hard ging deze echter niet in de aanval, zodat de forse dreun waarnaar we eigenlijk altijd verlangen, niet tot zijn recht kwam.

Ondertussen wees de klok ons op het feit dat we terug moesten naar de helling. Tegen de stroom op visten we nog een paar kribvakken uit. Voor Ron en Michel geen makkelijke opgave. Telkens weer dat gevoel geen contact met de bodem te hebben, maakt het heel lastig. Dit weet ik uit eigen ervaring. Je voelt niets meer en geeft (nog) meer lijn. Het helpt niet en daarom is het beter binnen te halen en de zaak opnieuw op te zetten.

Zelf weet ik nog twee aanbeten uit te lokken. Beide van een forse baars, waarvan er één ook aanhanger van het quick release principe bleek te zijn. Dan zit onze dag erop en moet de boot weer op de trailer. Met twee handige mannen is dit snel gepiept en keren we huiswaarts.

Ron en Michel hebben laten weten heel veel te hebben geleerd en hebben concrete plannen hoe e.e.a. aan te gaan pakken. Ik ben benieuwd naar de resultaten en heb daarbij een goed gevoel.