Omdat de dagen al weer lengen, trokken we er vroeger op uit. Hoewel we het niet hadden verwacht, waren we de eerste boot aan de trailerhelling. Het water stond laag, een aanduiding op gemis aan stroming op de rivier. Daar hadden we al rekening mee gehouden en onze bestemming op afgestemd. We voeren er in één ruk naar toe.
Aangekomen op onze bestemming gingen als eerste een paar pluggen te water. We mikten op het talud en sleepten deze mooi af. Echter mooi geen vis! Bovendien stond er een harde wind waaraan we geen plezier beleefden.
Vandaar dat we een stek zochten in de luwte, waar we lekker konden verticalen.
Al snel sloeg Luus als eerste zijn hengel krom op een mooie snoekbaars. Zo, de kop was er af en dat mocht wat ons betreft ook wel. Even later was het op ongeveer dezelfde stek alweer raak! Luus bleek in vorm!
Ik duidelijk minder, bleek wel toen ik vast sloeg op een vis, die nauwelijks een krimp gaf. Wat de vis wel gaf was gas. De slip begon te krijsen, met als gevolg dat de vis loste...........
Dat had ik weer! Maar Luus niet hoor. Een stukje verderop toverde hij een baars in de boot. We zetten nog geruime tijd door, maar er kwam geen vis meer binnen. Op enig moment vroeg ik de koers te verleggen en warempel, een joekel van een baars had de shad gegrepen.
Deze vis zette 48 cm op de lat. Het was een oude strijder, met een vale kleur. Maar wat een imposante vis!
We moesten nog een flink eind terug en daarom gingen we verticalend voor de wind het talud weer af. Het duurde en het duurde en wij kregen de indruk dat het over was vandaag, Tot ineens mijn inhaalslag zich in gang zette. Wat is het toch onvoorspelbaar, maar wel waar. Drie vissen op rij gingen aan de sharpshad hangen. Een mooie 40+ baars en twee snoekbaarzen.
Omdat de tijd nu echt begon te dringen, zochten we nog een paar kansrijke stekken op en visten daar korte tijd en wisten op die manier de 10 vol te krijgen. Wat een mooie dag toch weer. Heerlijk relaxed bijpraten, lunchen en vissen. Gelukkig verloren we geen materiaal en vingen we 10 mooie vissen, De vraag die restte blijft de vis die door mijn slip heen roste en wist te lossen.
