Nadat Anne en ik besloten de geplande visdag aan ons voorbij te laten gaan, liet Jöran van zich horen. Hij vroeg of ik de vrijdag nog vrij had om samen een dag te vissen. Dit was niet aan dovemansoren gezegd. Het weer zou beter worden, zodat we niet bij een gevoelstemperatuur van minus 10 graden op het water hoefden te zitten. De reden dus om van de visdag met Anne af te blazen.
Toch zagen de vooruitzichten voor zaterdag er nog weer beter uit dan voor de vrijdag en dus gingen we zaterdag. Beiden konden we en deze dag wilden we ons niet door de neus laten boren.
Zodoende stonden we 's morgens te genieten van de opkomende zon, een dag die ons toelachte.
De boot kon te water, waar een andere boot ons al voor was. Maar daar maken we ons absoluut niet druk over. Plek zat op het water deze tijd van het jaar.
We zetten direct koers naar de rivier om daar ons geluk te beproeven. Op de eerste stekken bleken we kansloos. Dus is het verder zoeken geblazen. Onder aan een stijl talud kregen we vis in het oog en daar moest het gebeuren.
Plotseling kreeg Jöran een schitterende aanbeet en kon gaan drillen. Het duurde enige tijd eer de dader zich bloot gaf. Een kapitale baars was er in getrapt en kon geschept worden in het kleine rubber schepnet dat hiervoor speciaal aanwezig is.
Die eerste vangst was du direct een hele mooie en wij waren in onze nopjes met die 45 cm perca perca.
Niet veel later kreeg Jöran opnieuw beet. Een beetje een flauwe aanbeet, maar toch. De dril was wel stevig en een snoek van 65 cm was de pineut. Deze zwom al snel weer vrolijk rond.
Hierna werd het te stil om nog langer te blijven hangen. Daarom ging de Minn Kota uit het water en zochten we een andere stek. Hier aangekomen, gingen we weer verticalen op de elektromotor.
Blijkbaar was het nu mijn beurt. Ik kreeg een keiharde klap op de hengel en sloeg aan. Even was ik elk contact kwijt en twijfelde of ik de vis wel gehaakt had op de Komodo. Gelukkig was dit het geval en kwam de derde vis en derde soort van vandaag naar boven. Een stevige snoekbaars verhoogde de vreugde in de Marcraft van Ann-Christin en Jöran. Heerlijk zo'n dag waarop je niet zelf moet varen, maar je helemaal kunt focussen op het vissen.
Helaas bleef het bij deze ene vis en dus zochten we het nog een stuk verder op. De eerste stek leverde een aanbeetje, een losser en een kleine snoekbaars op. We hadden hier in ieder geval respons op onze inzet.
Opnieuw schoven we een stukje op en daar kwam de volgende snoekbaars al weer. Nu begon het er op te lijken en beleefden we veel plezier aan onze bezigheid op deze schitterende zonnige decemberdag.
We schoven opnieuw een stukje op. Plotseling zat Jöran in een spagaat tussen en hard vechtende over en de standhengel waarvan het kunstaas vast dreigde te lopen. Gelukkig kwam alles goed en kon het het schepnet opnieuw inzetten op een nog grotere baars. Deze zette 47 cm op de lat. Tjonge wat een mooi beest.
We zetten hier nog even door, alvorens we tijd namen voor de lunch.
Op neig moment realiseerden we ons dat de tijd begon te dringen. We moesten nog een flink stuk varen en de zon kwam al knap laag te staan.
Daarom zochten we één van eerste stekken nog een keer op. En gelukkig niet voor niets. We misten wel veel aanbeten, van waarschijnlijk kleine vis. Maar ook lossers waren ons deel.
Toch kwamen er nog enkele vissen aan boord en de teller liep uiteindelijk op naar 11 vissen. Wanneer we daar de lossers en missers bij optellen, keken we toch terug op een dag met behoorlijk wat actie en een aantal mooie exemplaren. Bovendien drie soorten.
Hoewel we het reuze naar onze zin hadden, besloten we toch huiswaarts te keren. Wij houden er niet van in het donker op te ruimen, omdat je dan makkelijk dingen over het hoofd ziet.
We passeerden nog een visbootje dat op 25 meter diepte lag te vissen! We blijven ons verbazen, want dan weet je zeker dat de vissen die gevangen worden, vrijwel kansloos zijn om te overleven.
Wij trailerden de boot en keerden heerlijk rozig huiswaarts. It was a beautyful day! Sinterklaas had dus nog wat cadeaus achtergelaten.
