23 november 2014 We zoeken onze winterstekken weer op.

Deze dag ga ik weer met Luus op stap. We hebben beiden trek in de specifieke wintervisserij op snoek. Op kanalen die in de winter zo heerlijk bevist kunnen worden vanuit de boot. Maar eerst doen we een bakkie. Dan stappen we samen in de auto en rijden naar onze bestemming. Ik heb de sleutel mee voor de  helling en open de poort. We moeten een krappen bocht maken en omdat dit niet perfect verloopt zitten er nu een paar vervelende krassen op de boot. Grrrrr.

We zitten uiteindelijk toch op het water en toveren ons kunstaas te voorschijn. Ik heb ingezet op groot spul vandaag. Niet eens zozeer omdat dit het meeste vertrouwen biedt, maar vooral omdat dit nodig weer eens nat moet worden gemaakt.

Een grote Jake heeft ooit eens vis opgeleverd en is toen in de vergetelheid geraakt. Onlangs heb ik een Fatal Attraction aangeschaft en deze heeft nog geen kennis kunnen maken met de kaken van Esox Lucius.


Maar ook andere middelen worden evengoed in de speld gehangen. In het begin wil het niet lukken. Ook werpen we een flink stuk water uit, met zowel rubber als pluggen. Het levert echter niets op.

Dan gaan we een dieper stuk water proberen. Hier weet Luus zijn eerste vis te verleiden en te landen. Niet groot, maar heel welkom. Een stuk verder volgt een serieuze aanbeet. De vis gaat verloren zonder dat we deze hebben gezien. Balen dus.

We komen op een kruispunt en slaan af. Eerst volgen we het midden van de vaart. Dit lijkt echter wel uitgestorven. Dus duiken we de kant in. En daar weet Jake een snoek tot een aanbeet te verleiden. Niet eens zo'n grote vis op zo'n joekel van een plug. Deze meet namelijk 26 cm en heeft een doffe ratel.

Ik ben helemaal in mijn nopjes dat het is gelukt. Omdat vervolgens geen aanbeten meer volgen hang ik toch iets anders in de speld.

De Fatal Attraction blijkt dan ineens wel goed in de markt te liggen. De ondiep lopende swimmbait haakt een forse dikke vis. Mijn dag kan al niet meer stuk. Met de spreuk "prijd de dag niet eer deze verstreken is" neem ik het dus niet te nauw.

Ik ben in ieder geval erg blij met het succes op deze twee stukken kunstaas.





Vervolgens wordt het behoorlijk taai. Luus weet nog twee kleinere vissen te strikken, terwijl de kilometers onder de boot doorglijden. Wanneer we terug zijn bij de kruising, besluiten we het stuk waar we een vis hebben gelost nog eens te bestoken.

Zo gezegd, zo gedaan en warempel Luus krijgt op de stek waar hij al een vis heeft gevangen, opnieuw een aanbeet. Zijn grootste vis van deze dag is een feit.

Hoewel het water niet al te diep is, heeft de dieplopende Salmo baars, zijn werk gedaan. Dicht achter de boot is de actie dus toch verleidelijk genoeg.

Dan begint het al weer donker te worden en dus is het tijd om in te pakken. Als we thuis komen is het al helemaal donker.

We zijn tevreden met het resultaat en hadden de boot liever vrij gehouden van krassen. Het hoort er echter allemaal bij. De vangsten maken gelukkig veel goed.