Door af en toe samen te vissen, leer je college visgidsen kennen. Ook leer je andere wateren en technieken kennen. Als het bovendien gezellig is en het weer mee zit, is het helemaal af. En zo'n dag was 10 december. Daar kwam nog bij dat een gast van Frank (Visgids Biesbosch) mij wilde leren kennen. En zo kon het gebeuren dat we spontaan samen in de boot zaten.
Er stond een harde wind, de zon scheen en het was fris. Niet in de luwte, want daar leek het af en toe wel zomer. Het zonnetje drong lekker door in het ondiepe water en daar verwachten we vis. We sleepten het e.e.a. mee om een aanbeet uit te lokken.
Ondertussen hadden we tijd om elkaar te leren kennen en wisselden heel wat informatie uit.
Dit duurde geruime tijd, maar ineens vertoonde de hengel voor me de kromming waarop we hadden gewacht. De Wobshad was gegrepen door een kleine snoek. Dat deze klein was deed er niet toe. De actie wel!
Ondertussen stond Bryan achterin de boot een Aruku shad te dresseren. Hiermee lukte het een mooie grote baars in de boot te krijgen.
Zo'n vis is altijd de moeite waard, want in mijn ogen blijft het mooiste vis die we in Nederland hebben.
In de hoop nog zo'n vis te verschalken ging Bryan nog een poosje door. Helaas bleef het bij deze ene baars.
Nu de Wobshad in de smaak was gevallen besloot ik er wat extra actie aan te geven en tot twee keer toe bleek dit te werken.
Toen wees Frank ons op een zonnig kantje in de luwte. Daar moesten we maar eens op werpen. Ik hanteerde nog steeds de hengel met de
Wobshad in de kleur firetiger. Na een paar worpen was het al raak en konden we een stevige snoek landen.
Deze keer werd de eer gegund aan onze gastheer, want we wilden de vreugde wel evenwichtig verdelen!
Bij de tweede passage langs deze oever was het direct weer raak. Een snoek van hetzelfde formaat ruïneerde de Wobshad nu helemaal.
Deze dag was echt uniek. Tussen alle dagen met veel wind en regen door hadden wij het geluk om ons te koesteren aan de zon.
Hiervoor namen we dubbel en dwars de gelegenheid tijdens onze middagpauze, die Frank ons zo gunde!
Hij legde de boot aan, aan een steiger die volkomen beschut lag. Hier haalde Bryan zijn keuken te voorschijn en begon de soep klaar te maken die hij had meegebracht.
Dat was smullen geblazen en deze qualityday werd er alleen maar beter op.
Zoals wel vaker was het sprookje hierna wel uit. We sleepten, wierpen en verticaalden, maar de vis leek verdwenen. Bij het sluiten van de markt liet Frank de boot driften over een diepe kuil. Eerder hadden we hier eens een double hookup van twee forse snoekbaarzen. Nu leek het ook wel uitgestorven. We lagen al bijna tegen het riet toen ik ineens werd opgeschrikt door de snoeiharde aanbeet, waarin eigenlijk al niet meer geloofde.
Frank had alles al ingepakt, klaar voor vertrek en daar stond ik op de valreep de grootste vis van de dag te drillen. Bryan had het eerst helemaal niet door. Toch stond ik even later alsnog te poseren en was het feest compleet. We verlieten het toneel en koersten huiswaarts.
