2 november 2014 De rollen omgedraaid, heerlijk om eens uitsluitend te vissen.

Zo vaak vissen we niet samen, maar ik zie er dan ook wel dubbel en dwars naar uit. Op mijn voorstel gaan we in het zuiden vissen, achter de snoeken aan. Met Yvo heb ik daar al eens gevist, maar toen wilden ze niet blijven hangen. Het lijkt Lambert een goed idee en zodoende tuf ik 's morgens vroeg naar Limburg. Wel een heel stuk rijden, maar vervolgens aan boord stappen en relaxen, dat spreekt me erg aan.

Het belooft een mooie dag te worden, althans wat het weer betreft. Nadat ik mijn spullen in de boot heb geladen, vertrekken we naar de helling. Daar arriveren we niet veel later en laten de Marcraft te water. Dan varen we naar ons doel en gaan werpend aan de slag.
Wij beiden ruiken de snoeken en zij ons blijkbaar ook! Zodoende kunnen we ze nauwelijks aan de schubben komen. Uiteindelijk weet Lambert er één te strikken. Deze zwemt, zonder te poseren voor de camera, weer weg. De enige snoek van deze dag zal later blijken.

Wanneer ons verlangen niet wordt ingewilligd, besluiten we het over een andere boeg te gooien. Op naar de roofbleien. Dan komt de plaatselijke kennis Lambert ontzettend goed van pas. Hij gooit de diepere geulen aan en weet twee mooie roofbleien te verschalken. Ik zie die geulen niet en ken het bestaan ervan niet. Lambert maakt er geen geheim van hoor, maar omdat de roofblei niet massaal actief is blijft het bij mij bij het werpen en vertaalt zich dit niet in drillen. Maakt niets uit want samen genieten we dubbel en dwars van het spektakel "roofblei".

Omdat al het werpen op enig moment vruchteloos blijkt, varen we door naar een volgende stek. Ook hier weet Lambert bij één van de eerste worpen, het zilver binnen te halen. Maar dan staat zilver wel voor het hoogst haalbare.
Alles wat we daarna nog proberen, levert niets op. Wel moeten we constateren dat de harde wind, in combinatie met de stroom, dermate veel energie van de accu's vraagt dat deze leeg raken. Een nieuwe ervaring voor Lambert.

Dit betekent dat we de elektromotor niet meer kunnen gebruiken. De dag is echter ook al aardig gevorderd en dus zetten we een laatste troef in.

We gaan de baarzen nog even plagen. Lambert kent een uitmuntende stek en warempel, ze blijken vandaag thuis te zijn. Een stuk of vijf forse baarzen mogen even boven water komen kijken. Ze gaan er hard in, met snoeiharde aanbeten tot gevolg. de dril is ook stevig en we verliezen er ook een stuk of wat.






Helaas weet Lambert ook een paar succesvolle pluggen te parkeren, maar een offer brengen zo af en toe hoort er immers ook bij. De dagen zijn inmiddels erg kort geworden en dus besluiten we dat het mooi is geweest. De boot gaat er uit en we rijden huiswaarts.








De koopzondag ter plaatse stelt ons echter voor grote problemen en zodoende moet ik nog lang wachten, alvorens weer in mijn eigen auto te stappen en de weg naar huis te aanvaarden.

Ik heb weer volop kunnen genieten van het vissen zonder varen enz. Zo blijft het leuk, met al die afwisseling. Tot een volgende keer Lambert!