Vroeger gingen we vaker samen op stap, maar er zijn ook perioden in het leven met andere prioriteiten en dan komt het er zo vaak niet meer van. Gelukkig kwam deze dag zo maar uit de lucht vallen en achteraf absoluut niet in het water.
Om te kunnen traileren moest een invalide man eerst even van de helling worden geholpen. Om hem zo kort mogelijk te storen stapte Yvo in de boot en voer deze direct weg. Nadat ik de auto en trailer had geparkeerd kon ik ook instappen.
We vaarden direct naar een specifieke snoekbaarsstek en gingen daar op de Minn Kota aan de slag.
Een kleine baars en snoekbaars waren al snel mijn deel. Omdat het verder rustig bleef dreven op de stroomnaad naar een hoek met veel stroming.

Er kwamen nog enkele vissen binnen, maar toen werd het werd wel erg rustig, zodat we besloten verder te gaan.
Daarom gingen we slepen. Niet zo ondiep als in de zomer, op het talud, maar er tegen aan. En dit werkte. Zo vingen we schitterende baarzen en voor Yvo kwam er ook ook nog een mooie snoekbaars langs.
Het was geen schering en inslag en ook andere technieken leverden geen vis op. Maar wij hebben gewoon doorgezet en zo kon het gebeuren dat Yvo nog een baars van 47 cm ving en ik de grootste ooit in mijn handen mocht houden. 52 cm zette deze op de lat.
Wel had ik al eens een 52'er en een 53'er in de boot gehad, maar niet zelf gevangen. En dus was de dag al weer helemaal geslaagd.

Toen alles weer op het droge stond en Yvo zijn sokken had uitgewrongen, hebben we de foto's van deze dag nog even de revue laten passeren en waren maar wat blij met 16 vissen op de teller.
Wij kijken terug op een hele fijne dag, waarbij we nauwelijks een spat regen te verduren kregen en de temperaturen best aangenaam waren.
Tot ziens Yvo.