De dag begon inderdaad niet zoals gepland. De harde regen deed me besluiten iets later van huis te gaan. Bard was toen echter al onderweg. Tijdens mijn reis kwam ik bovendien nog meerdere keren stil te staan, waardoor een uur later dan afgesproken ter plekke kwam. Echter........ er was geen Bard.
Gelukkig overbruggen mobiele telefoons snel de kloof en zo wisten we waar we waren en stond Bard even later ook bij de helling waar de Tomasco te water ging.
Daar vertelde hij me van de snoekbaars en de baars die hij had gevangen. Daarbij viste hij een talud af, dat hij vanuit de bellyboat had leren kennen. Stekkenkennis dus! Dit gaf hoop.......
We visten snel de meest voor de hand liggende stekken af. De verticaalhengels deden hun werk en lieten de shads fraai ver de bodem huppelen op zoek naar jagers. Maar die waren er duidelijk niet, althans niet geïnteresseerd. Dan maar snel verder en opnieuw zoeken, zoeken en nog eens zoeken.
Dus gooiden we het over een andere boeg. Slepen langs de kanten. Het begon hoopvol, want al snel kwam er een baars binnen. Daar bleef het bij, terwijl we heel wat meters hebben gemaakt.
Bard wilde wel terug naar de andere stek. Daarom hebben we de boot getraillerd en elders weer te water gelaten. Nu gingen we vooral werpend aan de slag. Een rat op een vlot trok onze aandacht en zocht met een bek vol mosselen beschutting.
Wij gingen verder met werpen en warempel, mij was een baars van 45 cm gegund. Wat een schitterend beest! Maar wat we daarna ook probeerden, niets mocht baten en onze collega's verging het niet veel beter. We hebben nog lange kanten afgesleept en elders geworpen, maar het bleef een kansloze missie.