31 augustus ik ben te gast bij Luus in de boot

Een mooie snoekbaars voor Luus tijdens het slepen

Het shadje was nog maar nauwelijks bij de bodem
 en daar was de eerste verticale vis.

Daags van te voren stemmen we onze mogelijkheden af en maken een keuze. De volgende ochtend gaan we samen welgemoed op stap. Een stuk water vlak bij huis, waar we veel te lang niet zijn geweest.

Zodra we te water zijn, zoeken we een oude vertrouwde stek op. De rivier laat gelukkig nog wat stroming zien en dus peuteren we verticaal de bodem af. Luus krijgt een paar tikjes, maar daar blijft het bij.

Dan maar een kantje afslepen. Aan het einde van het traject haakt Luus een mooie baars. Ik ga de andere hengels ophalen, omdat we ook moeten omkeren. Als ik mijn steunhengel wil pakken trekt deze krom. Dit kan met een drijvende plug maar één ding betekenen. En jawel hoor een flinke vis geeft aan de andere kant van de lijn flink tegengas. Maar dat is van korte duur, want de haak is blijkbaar niet of onvoldoende gezet. Een teleur gestelde visser blijft met lege handen achter. We hebben echter nog een dag voor ons.

Een heerlijke beloning.

Een heel stuk verder krijg ik een mooie aanbeet op een gesleepte plug in de oever. De dril neemt een behoorlijke tijd in beslag en kan worden afgerond met de vangst van een snoekbaars van dik 60 cm. Zo dit is al een stuk beter.

Gaandeweg komen er meer vissen binnen, vooral baarzen. Ze weten met name de pluggen van Luus te vinden. Helaas worden er ook hier mooie vissen voortijdig gelost. Een hevig gegrom draagt bij aan de verwerking van de teleurstelling

Moet je hem zien glunderen.

Vervolgens krijg ik het nog twee keer flink voor mijn kiezen. Bij een kribkop haak ik een mooie vis, waarschijnlijk snoek. Maar ook dit mag niet lukken. Even later komt de plug zonder vis terug. Op naar de volgende. En deze komt. Waarschijnlijk gaat het hier om een flinke snoekbaars. Deze blijft diep en wij krijgen de vis niet te zien. Bij de boot komt de vis los en moet ik met lede ogen aanzien dat de onderlijn pal boven de onderste sleeve is afgeknapt. Grrrrrr.

Twee forse baarzen in het net, dat blijft een uitzondering.

We zetten onze reis voort en links en rechts pikken we een baars op. Wanneer de lunch in beeld komt, verschijn tevens weer een forse bui. We worden er vandaag meerdere malen op getrakteerd. Gelukkig verschijnt ook telkens weer de zon en warmen we weer op.






Op het verste punt van onze trip woont blijkbaar een troep hongerige baarzen. We vangen er meerdere en er zit ook een double hook-up bij. Nadat ik de oeverige hengels heb binnengehaald, staan we samen te drillen. Twee vissen van 35 cm is toch een extra traktatie

Op de terugweg gaan we verticalen, met de stroom mee. We zijn nog maar net bezig of Luus zit alweer met een kromme stok in zijn handen. De eerste vertikaal gevangen vis is daar. Dan duurt het heel lang als ik op een ondiepe plek tussen de kribben een flinke aanbeet mag verwelkomen. Van anderhalve meter water komt een mooie vis, die al snel weer onder water verdwijnt.

De mooiste sportvis van ons land.

Dan zien we eigenlijk het terugkerende verschijnsel van de einde van de dag. de aanbeten vallen vrijwel helemaal weg. En nadat we een laatste douche over ons heen hebben laten komen, zetten we er een punt achter. We kunnen de spullen mooi droog inpakken, want de zon is al weer vanachter de wolken tevoorschijn gekomen.








We zijn happy met alweer een mooie visdag. En een beetje treurig omdat we een paar mooie vissen hebben moeten missen. Ze waren binnen bereik, maar net niet .................... Een mooie uitdaging voor de volgende keer.